Sociale rechtvaardigheid gaat over het eerlijk verdelen van middelen en het rechtvaardig behandelen van alle leerlingen, zodat ze zich veilig en geborgen voelen – zowel fysiek als psychologisch. Helaas maakt een blik op scholen in het hele land duidelijk dat een eerlijke verdeling van middelen en een rechtvaardige behandeling niet altijd plaatsvinden. Leerlingen op scholen met weinig geld hebben niet de technologie, nieuwe boeken, of kunst- en muziekprogramma’s die zorgen voor een goed afgeronde opleiding, terwijl leerlingen in welvarende gebieden de nieuwste academische middelen, schooldecanen, bibliothecarissen en nog veel meer hebben om hen te helpen slagen. Door sociale rechtvaardigheid in scholen te brengen, worden allerlei belangrijke maatschappelijke kwesties onder de aandacht gebracht – van de talloze redenen die ten grondslag liggen aan het grote verschil tussen het aantal schorsingen van zwarte en blanke leerlingen tot de manier waarop het huidige immigratiebeleid van de VS gezinnen scheidt en de rechten van leerlingen schendt. Maak kennis met vijf onderwijzers die vastbesloten zijn een verschil te maken in het leven van hun leerlingen en binnen hun beroep door ervoor te zorgen dat sociale rechtvaardigheid een onderwerp is dat op hun scholen wordt behandeld.
Audrey Murph-BrownSpringfield, Massachusetts
Audrey Murph-Brown is lid van de Springfield Education Association (SEA) in Massachusetts. Ze is al 26 jaar schoolmaatschappelijk werker. Ze beschrijft gebeurtenissen die plaatsvonden tijdens het schooljaar 2017 – 2018 als “een perfecte storm op het perfecte moment.” De storm wervelde met nepotisme, vriendjespolitiek en institutionele vooroordelen die hooggekwalificeerde opvoeders van kleur ervan weerhielden om hoofdonderwijzer te worden of laterale promoties aangeboden te krijgen. “Zelden kregen gekleurde leerkrachten die kansen”, zegt Murph-Brown. De Massachusetts Teachers Association bood een training aan die leidde tot de oprichting van ALANA (African American, Latino, Asian, and Native American) Educators and Allies, een afdeling van SEA. De groep richtte zich op het opbouwen van een diverse en cultureel vaardige omgeving voor gekleurde onderwijzers, en toen de gelegenheid zich voordeed om tijdens een openbare vergadering de leden van het schoolbestuur toe te spreken, deden ze dat.
“Ze hebben nog nooit een collectieve verheven stem gehad en wij waren moedig,” herinnert Murph-Brown zich, verwijzend naar het schoolbestuur. Onderwijzers en hun bondgenoten vulden een vergadering van het schoolbestuur met borden met de tekst: “Eerlijke aanwerving voor iedereen” en “Geen nepotisme meer.” Na een krachtige getuigenis van Murph-Brown en andere onderwijzers werd de deur naar communicatie opengezet en zijn er inspanningen geleverd om het speelveld gelijk te trekken. Zo moeten schooldirecteuren de etnische achtergrond van sollicitanten vermelden in hun sollicitatieformulier, zodat ze kunnen bijhouden wie er solliciteert naar een baan in het onderwijs. De personeelsafdeling van het schoolcomité is ook op zoek naar betere praktijken binnen het aanwervingsproces. Het gaat langzaam, “maar het is meer dan ooit tevoren,” zegt Murph-Brown.
Jesse HagopianSeattle, Washington
Jesse Hagopian doceert etnische studies en is de adviseur van de Black Student Union aan de Garfield High School in Seattle. Hagopian stelde de Black Education Matters Student Activist Award in nadat hij de stad Seattle aanklaagde omdat hij op Martin Luther King Jr. Day in 2015 door een politieagent in het gezicht was gepeperd. Ontvangers van de prijs tonen uitzonderlijk leiderschap in de strijd tegen racisme – vooral met begrip van de raakvlakken tussen seksisme, homofobie, transfobie, islamofobie, klassenuitbuiting en andere vormen van onderdrukking – binnen hun school of gemeenschap. Sinds 2015 zijn negen leerlingen van Seattle Public Schools en één jongerenorganisatie geëerd met de prijs.
“Het gedurfde en moedige werk om op te staan tegen racisme is moeilijk, en deze prijs geeft erkenning aan degenen met de moed om het te doen,” zegt Hagopian. “Ik wilde een ruimte en een bewustzijn creëren dat als je naar voren treedt voor sociale rechtvaardigheid, je zult worden opgetild in de gemeenschap en door mentoren die je werk zullen steunen.”
Activisme is de kern van deze prijs, zegt Hagopian, en “de voorbeelden zijn adembenemend.
Hij wijst op zeven zwarte middelbare scholieren uit Seattle die “New Generation” hebben gevormd, een schoolactivistengroep die een “walkout” heeft geleid op Garfield High School om aandacht te vragen voor Charleena Lyles, een zwangere 30-jarige zwarte vrouw die thuis door twee blanke politieagenten van Seattle dodelijk werd neergeschoten terwijl haar drie jonge kinderen toekeken. Een student organiseerde een beweging in de hele stad om gratis busabonnementen te krijgen voor studenten uit gezinnen met een laag inkomen.
Een andere student begon een wereldwijde bewustwordingsdag over islamofobie. Een groep kreeg het schoolbestuur van Seattle zover om “Black Lives Matters at School” te onderschrijven, wat een actieweek inhield. De beweging heeft zich verspreid naar andere steden en districten. Een andere groep studenten vocht voor de toevoeging van een Etnische Studies-programma dat de scholen van Seattle transformeert.
“Niets van dit alles zou mogelijk zijn geweest zonder studentenactivisme,” zegt Hagopian. “Ik wilde een manier vinden om dit cruciale werk van jonge mensen te erkennen die inzien dat zij de changemakers zijn – degenen die de veranderingen moeten bewerkstelligen die zij willen zien.”
Angie PowersOlathe, Kansas
Angie Powers, lerares Engels aan een middelbare school in Olathe, Kan, zegt dat ze succes definieert aan de hand van haar vermogen om van de school een plek te maken waar leerlingen zich welkom voelen en de instrumenten krijgen die hen helpen om met mededogen en empathie door de complexe wereld te navigeren. Daarom sponsort Powers de Olathe Northwest High School Gender Sexuality Alliance en begeleidt ze leerlingen op het gebied van maatschappelijke betrokkenheid, sociale rechtvaardigheid en belangenbehartiging. Dit laatste doet ze op basis van haar opleiding bij de NEA, GLSEN, en de Human Rights Campaign. Als mede-voorzitter van de Kansas NEA Social Justice Taskforce, en het Olathe NEA Social Justice Cadre, leidt Powers de sociale rechtvaardigheidsinspanningen van haar staatsfederatie. Ze heeft gesproken met leraren in opleiding in elke universiteit in Kansas over de uitdagingen waar LGBTQ+ studenten mee te maken krijgen en hoe nieuwe onderwijzers gastvrije scholen kunnen creëren voor hun toekomstige studenten. Powers is ook lid van THRIVE, een organisatie in Kansas City die LGBTQ+-specifieke beleidsaanbevelingen opstelt voor lokale districten.
Powers zet zich in om ervoor te zorgen dat elke student gelijke toegang heeft tot een goede openbare school, en zegt: “Onderwijs en gelijkheid zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Het een kan niet bestaan zonder het ander. Als het onderwijssysteem wordt geteisterd door ongelijkheid, kan het niet voorzien in de behoeften van elk kind. Het is ons belangrijkste werk om ongelijkheid te bestrijden in elke klas in de hele natie, onze onderwijsinstellingen als geheel. Onze kinderen zijn deze strijd waard.”
Elizabeth VillanuevaSacramento, Californië
“Ik had mezelf nooit als activist gezien, alleen maar door te doen waar ik van houd: leerlingen, hun families en de gemeenschap waarmee ik werk van dienst zijn,” zegt Elizabeth Villanueva, lerares Spaans in Sacramento, die het leven van haar leerlingen heeft veranderd door sociale rechtvaardigheid in haar klas en in de gemeenschap te bevorderen. “Door mijn leerlingen en hun families te leren kennen en zinvolle relaties met hen op te bouwen, werd ik gemotiveerd om een activist te worden. Ik was diep geroerd om naar middelen buiten het klaslokaal te zoeken en hun een zinvolle en uitstekende opleiding te bieden.”
Met dat doel voor ogen begon Villanueva een naschoolse klas voor Latina-studenten toen ze in haar tweede jaar als lerares zat. Het doel was bendevorming te voorkomen, en de meeste leerlingen die aan de cursus deelnamen, hadden banden met bendes. Maar tegen de tijd dat het tweede cohort zich had ingeschreven, veranderde de groep zijn naam in New Age Latinas-NAL, afgekort, en richtte zich op leiderschapsvaardigheden, collegebereidheid, gemeenschapsdienst, persoonlijke groei, en netwerken met andere Latina collegestudenten en professionals.
Met de huidige onzekerheid over het immigratiebeleid delen de NAL-deelnemers en veel studenten in Villanueva’s klassen hun angsten en zorgen over de toename van ICE-razzia’s en deportaties in hun gemeenschappen. Om een veilige haven voor haar studenten te creëren, zocht Villanueva contact met de gemeenschap, collega’s en andere studenten en richtte een groep op, de Luther Burbank High School DREAMers. De groep komt wekelijks bijeen en heeft gastsprekers, zoals immigratieadvocaten, die workshops “Ken je rechten” geven, en studieadviseurs, die informatie geven over hoe je je kunt inschrijven voor de universiteit en hoe je toegang krijgt tot financiële middelen.
“Het bieden van kwalitatief goed, transformatief onderwijs aan de onderbedeelden en ondervertegenwoordigden is een essentieel onderdeel van sociale rechtvaardigheid. Elke student maakt deel uit van onze collectieve samenleving, en van datgene wat ons allen maakt tot wie we zijn,” zegt Villanueva. “Ieder van hen verdient de waardigheid, het respect en de kansen die aan ieder ander lid van onze collectieve samenleving worden geboden. Onderwijs heeft de kracht om ons collectieve bewustzijn te transformeren en het welzijn van ons allemaal te verbeteren.”
Erica Viray SantosSan Leandro, Californië
Ongeveer tien jaar geleden maakte onderwijzeres en activiste Erica Viray Santos gebruik van haar persoonlijke ervaringen – ze groeide op in een arm immigrantengezin uit de arbeidersklasse, waar haar moeder meerdere banen had en haar vader verslaafd raakte aan drugs en in en uit het strafrechtsysteem kwam, om te helpen bij de ontwikkeling van de Social Justice Academy van de San Leandro High School, een cohort dat leerlingen de kans geeft hun identiteit en culturele sterke punten te onderzoeken en deze te gebruiken om hun gemeenschap te veranderen voor een meer sociaal rechtvaardige wereld.
Als docent en programmadirecteur voor de academie begeleidt Viray Santos met een team van docenten meer dan honderd tweedejaars, junioren en senioren. De projecten en acties van de studenten variëren van het steunen van ongedocumenteerde studenten tot het uitdagen van de verkrachtingscultuur. Alle projecten, evenementen, schrijfsels en het lesprogramma weerspiegelen onderwerpen die de studenten interesseren en raken.
“Ik denk dat het essentieel is dat we onze studenten niet alleen inhoudelijke kennis en harde vaardigheden bijbrengen, maar ook medeleven en een gevoel van verantwoordelijkheid voor hun lokale en mondiale gemeenschappen bijbrengen. Als opvoeders hebben wij de verantwoordelijkheid om jonge mensen te helpen zich bewust te worden van hun waarde en kracht. Het is onze verantwoordelijkheid om hen te leren kritisch naar de wereld te kijken, systemen van onderdrukking en discriminatie aan te vechten, te begrijpen hoe zij een verandering teweeg kunnen brengen en hen te inspireren om actie te ondernemen.”
Vorig jaar hebben de leerlingen het vuurwapengeweld op school aangepakt. Viray Santos legt uit dat ze een nieuw alomvattend disciplineplan hebben ontwikkeld, gebaseerd op herstelrecht en transformatief recht. Het doel was om de relaties tussen gemarginaliseerde leerlingen en de bredere schoolgemeenschap te verbeteren. Het plan gaat in tegen de trend van discipline die jongeren straft en van school duwt. Uiteindelijk presenteerden de leerlingen hun plan aan het schoolbestuur van San Leandro. “Dit soort lessen en ervaringen geeft studenten de mogelijkheid om door een landschap te navigeren dat onderbedeelde jongeren in een achterstandspositie plaatst binnen het onderwijssysteem,” zegt Viray Santos.