Persoonlijkheidsstoornissen vormen een unieke categorie in de wereld van geestesziekten. Terwijl iemand met een depressie of angst kan voelen dat hij of zij symptomen ervaart die afwijken van zijn of haar normale toestand, realiseren mensen met een persoonlijkheidsstoornis zich vaak niet dat hun emoties en reacties afwijken van de typische menselijke ervaring. Mensen met een borderline persoonlijkheidsstoornis (BPD) hebben moeite om te begrijpen hoe echtgenoten, echtgenotes, vrienden en andere familieleden hun intense reacties, stemmingswisselingen en risicovol gedrag ervaren.
Onnodig te zeggen dat, als je een geliefde met BPD hebt, het leven vol kan zitten met crises en conflicten. U kunt het gevoel hebben dat u gegijzeld wordt en zich zorgen maken dat uw familielid zichzelf iets aandoet als u hem niet tevreden stelt. Je kunt je afvragen of je hen weer geld moet laten lenen of de tientallen voicemails moet beantwoorden die ze op je telefoon hebben achtergelaten. Omgaan met borderline persoonlijkheidsstoornis vereist vaardigheden om crises te deescaleren en de onafhankelijkheid van uw dierbare te bevorderen. Met de juiste hulpmiddelen en gemeenschapsstrategieën is het mogelijk om je geliefde naar herstel te helpen.
Benieuwd naar Borderline Persoonlijkheidsstoornis?
Doe onze 2-minuten quiz om te zien of je baat kunt hebben bij verdere diagnose en behandeling.
Doe de BPD-quiz
Signalen en symptomen
Alleen een arts of geestelijk verzorger kan officieel een diagnose van een persoonlijkheidsstoornis stellen, maar er zijn verschillende belangrijke symptomen die je kunt waarnemen en die erop kunnen wijzen dat iemand BPD heeft. Deze omvatten:
- Intense angst voor afwijzing, scheiding of verlating
- Snelle veranderingen tussen denken dat iemand perfect is en geloven dat ze slecht zijn
- Risicovol gedrag, waaronder onveilige seks, gokken, drugsgebruik, of het opbouwen van creditcardschulden
- dreigingen met zelfmoord of zelfbeschadiging
- moeilijkheden om zich in te leven in andere mensen
- stemmingswisselingen van euforie tot intense schaamte of zelfkritiek
- vaak de moed verliezen
Oorsprong en behandelingen
Net als veel andere psychische aandoeningen, begrijpen onderzoekers de oorsprong van de stoornis niet helemaal. Sommige studies suggereren dat er een genetische component is, wat betekent dat de stoornis erfelijk kan zijn. Een vijandige gezinsomgeving, misbruik en verwaarlozing in de kindertijd, en scheiding van verzorgers kunnen ook het risico verhogen. Sommige onderzoeken wijzen erop dat BPD kan ontstaan wanneer delen van de hersenen die helpen bij het reguleren van emoties en agressieve impulsen niet goed functioneren.
Psychotherapie, ook wel bekend als gesprekstherapie, kan ongelooflijk waardevol zijn voor de behandeling van BPD. Naast het leren over de tekenen en symptomen van de stoornis, kunnen mensen vaardigheden opdoen voor het omgaan met moeilijke emoties, het ontwikkelen en onderhouden van relaties, het verminderen van impulsieve beslissingen en het verbeteren van het dagelijks functioneren.
De meest gebruikelijke vorm van psychotherapie die wordt gebruikt om BPD te behandelen staat bekend als dialectische gedragstherapie, of DBT. De therapie helpt mensen ongezonde gedragspatronen te veranderen door zich meer bewust te worden van de emoties en reacties die ze op dat moment ervaren.
Tot op heden zijn er geen medicijnen goedgekeurd door de FDA die specifiek zijn ontwikkeld voor de behandeling van persoonlijkheidsstoornissen. Sommige mensen vinden echter dat medicijnen kunnen helpen bij het verminderen van angst of impulsiviteit bij individuen. Het kan hierbij gaan om antidepressiva, stemmingsstabilisatoren en antipsychotica.
Als een persoon met BPD heftige symptomen ervaart, zoals zelfverwonding of het fysiek toebrengen van letsel aan anderen, kan hij of zij behoefte hebben aan een klinische behandeling in een ziekenhuis of een ander residentieel programma.
Hoe moet ik de thuisomgeving inrichten?
Mensen met BPD hebben baat bij een thuisomgeving die kalm en ontspannen is. Alle betrokken gezinsleden (inclusief een vriendje of vriendinnetje) moeten weten dat ze geen belangrijke zaken moeten bespreken wanneer de persoon in crisistoestand is. Stop om zelf even op adem te komen wanneer hij of zij emotioneel reactief wordt. Het is ook belangrijk om niet alle gesprekken te centreren rond de stoornis en de tegenslagen. Omgekeerd is het belangrijk om niet te veel nadruk te leggen op of lof toe te zwaaien aan vooruitgang, of een individu kan beginnen zichzelf te saboteren. Mensen met BPD zouden de gelegenheid moeten hebben om te praten over hun interesses en gedachten over het nieuws, familiegebeurtenissen en andere vrijetijdsactiviteiten. Neem de tijd om te lachen om een leuke mop of eet een paar keer per week samen. Hoe minder iemand het gevoel heeft dat zijn of haar psychische aandoening in de schijnwerpers staat, hoe meer gelegenheid hij of zij heeft om andere aspecten van zichzelf te verkennen.
Hoe kan ik effectief communiceren tijdens een crisis?
Wanneer een dierbare reactief wordt, kan het zijn dat hij of zij u gaat beledigen of oneerlijke beschuldigingen gaat uiten. De natuurlijke reactie is om defensief te worden en om het niveau van reactiviteit te evenaren. Je moet jezelf eraan herinneren dat een persoon met BPD moeite heeft om zichzelf in het perspectief van een ander te plaatsen. Ze hebben moeite om in te schatten wat een klein probleem is en wat een regelrechte catastrofe. Ze interpreteren jouw defensiviteit als niet gewaardeerd worden.
In plaats daarvan, als ze reactief worden, neem de tijd om te luisteren zonder te wijzen op de gebreken in hun argument. Probeer het niet persoonlijk op te vatten. Als iemand je wijst op iets wat je kunt verbeteren of verkeerd hebt gedaan, erken dan je punt, bied je excuses aan en stel een manier voor om het in de toekomst beter te doen. Als de persoon het gevoel heeft dat hij gehoord wordt, zal de crisis minder snel escaleren. Als het conflict echter zo hoog oploopt dat iemand een woedeaanval krijgt of u bedreigt, kunt u het beste weglopen en het gesprek hervatten wanneer hij of zij rustiger is.
Wat als hij of zij dreigt zichzelf iets aan te doen?
Een crisis escaleert als een persoon met BPD begint te dreigen zichzelf iets aan te doen. Soms zijn de tekenen van zelfbeschadiging minder openlijk, zoals het krabben van de huid, minder eten, het verven of afscheren van haar, of het zich afzonderen van anderen. Deze handelingen vertegenwoordigen het onvermogen van de persoon om zijn emoties verbaal te uiten. Het herkennen van vroege signalen kan helpen voorkomen dat een emotionele crisis ernstiger wordt of medische of psychiatrische aandacht vereist.
Wees je ervan bewust dat je iemand niet op het idee brengt door te vragen naar zelfbeschadiging of zelfmoord. In plaats daarvan nodig je de persoon uit om over zijn emoties te praten en kun je inschatten of professionele hulp nodig is. Alle zelfmoorddreigingen moeten serieus worden genomen. Zelfs als het gedrag aandachtsgeil is, kan het resulteren in ernstige schade of zelfs de dood. Dat betekent echter niet dat u iedere keer 112 moet bellen als iemand het over zelfmoord heeft. Dit zendt de boodschap uit dat ze enorm veel macht hebben over alle argumenten. Vraag uw familielid in plaats daarvan waar hij of zij zich het prettigst bij voelt als hij of zij dreigt zichzelf iets aan te doen. Misschien wil hij/zij met zijn/haar therapeut praten, een hotline bellen, of met u naar de eerste hulp gaan. Als u hen een zekere mate van zeggenschap geeft bij het de-escaleren van een crisis, kan dat helpen om uit de hand gelopen emoties te kalmeren.
Welke andere strategieën kunnen conflicten verminderen?
Luisteren en nadenken kan de meest effectieve strategie zijn in de communicatie met iemand met BPD. Hoewel je het misschien niet eens bent met elk woord dat wordt gezegd, is luisteren niet hetzelfde als het ermee eens zijn. Het is gewoon het erkennen van iemands emoties en perspectief. Stel open vragen die hem of haar aanmoedigen om te delen, zoals “Wat is er vandaag gebeurd waardoor je je zo voelt?” of “Vertel me eens hoe je week verloopt.”
Opmerkingen over reflectie en samenvatten kunnen iemand ook helpen om zich gehoord te voelen. Als uw zoon bijvoorbeeld zegt dat hij denkt dat u zijn zus meer waardeert dan hem, kunt u zeggen: “U hebt het gevoel dat wij niet zoveel van u houden als van uw zus.” De verleiding om te argumenteren en te wijzen op hun vooringenomenheid zal aanwezig zijn, maar herinner jezelf eraan dat reflecteren niet instemmen is. Deze vorm van communicatie gaat niet over het winnen van een argument of gelijk krijgen. Het gaat erom uw familielid te helpen zich gehoord te voelen en conflicten te de-escaleren.
Wat kan ik doen als ik me overweldigd voel?
Omdat een familielid met BPD misschien niet in staat is om de empathie en het zelfbewustzijn te bieden die nodig zijn voor een relatie, is het van vitaal belang om andere steun in uw leven te hebben. Maak tijd vrij om met vrienden door te brengen en deel te nemen aan vrijetijdsactiviteiten. Als u wilt praten over de ervaring van het leven met iemand met een psychische aandoening, kunnen steungroepen, professionals in de geestelijke gezondheidszorg, religieuze leiders en uw arts uitstekende hulpbronnen zijn. U moet ook overwegen hoe u andere familieleden kunt betrekken bij de zorg en ondersteuning van iemand met BPD. Geen enkele persoon zou verantwoordelijk moeten zijn voor een rustige communicatie en het reageren op crisissituaties. Hoe meer mensen effectieve strategieën kennen om op de persoon te reageren, hoe minder vaak crisissituaties zullen uitbreken.
Zullen ze ooit volledig herstellen?
Net als bij een lichamelijke ziekte heeft herstel een andere betekenis als het gaat om geestelijke gezondheid. Herstel betekent niet de totale verdwijning van symptomen, het niet meer nodig hebben van medicatie of therapie, en functioneren vergelijkbaar met personen zonder de stoornis. Herstel van Borderline persoonlijkheidsstoornis ziet eruit als minder dreiging van zelfbeschadiging, vermindering van de frequentie van emotionele uitbarstingen, en een afname in de intensiteit van de reactiviteit. Terugval kan voorkomen, maar crises zullen snel oplossen en u zult zich beter voorbereid voelen om met de situatie om te gaan. Op zijn beurt zal uw dierbare zich aangemoedigd voelen om kleine maar gestage stappen te nemen naar een voller en gezonder leven.