Van de eerste dag van zijn presidentschap tot zijn campagne voor herverkiezing heeft Donald Trump de noodklok geluid over criminaliteit in de Verenigde Staten. Trump heeft in zijn inaugurele rede in 2017 gezworen een einde te maken aan het “Amerikaanse bloedbad”. Dit jaar stelde hij zich kandidaat voor herverkiezing op een platform van “law and order.”
Als het presidentschap van Trump ten einde loopt, is hier een blik op wat we weten – en niet weten – over criminaliteit in de VS, gebaseerd op een analyse van het Pew Research Center van gegevens van de federale overheid en andere bronnen.
Crime is een regelmatig onderwerp van discussie in de Verenigde Staten. Wij hebben deze analyse uitgevoerd om meer te weten te komen over criminaliteitspatronen in de VS en hoe deze patronen in de loop der tijd zijn veranderd.
De analyse is gebaseerd op statistieken die zijn gepubliceerd door het Federal Bureau of Investigation (FBI) en het Bureau of Justice Statistics (BJS), de statistische tak van het Amerikaanse ministerie van Justitie. De FBI-statistieken werden geraadpleegd via de Crime Data Explorer. De BJS-statistieken zijn geraadpleegd met behulp van de gegevensanalysetool van de National Crime Victimization Survey. Informatie over de overgang van de federale overheid naar het National Incident-Based Reporting System werd ontleend aan de FBI en BJS, alsmede aan berichten in de media.
Om de houding van het publiek ten opzichte van criminaliteit in de VS te meten, hebben we ons gebaseerd op enquêtegegevens van Gallup en Pew Research Center.
Hoeveel criminaliteit is er in de VS?
Hoeveel is er in de VS? De twee belangrijkste bronnen voor misdaadstatistieken van de overheid – het Federal Bureau of Investigation (FBI) en het Bureau of Justice Statistics (BJS) – schetsen beide een onvolledig beeld, hoewel er wordt gewerkt aan verbetering.
De FBI publiceert jaarlijkse gegevens over misdaden die bij de politie zijn gemeld, maar niet over misdaden die niet zijn gemeld. De FBI kijkt ook vooral naar een handvol specifieke gewelds- en vermogensdelicten, maar niet naar veel andere vormen van criminaliteit, zoals drugscriminaliteit. En hoewel de gegevens van de FBI zijn gebaseerd op informatie die het ontvangt van duizenden federale, staats-, provincie-, stads- en andere politieafdelingen, doen niet alle agentschappen elk jaar mee. In 2019, het meest recente volledige jaar dat beschikbaar is, ontving de FBI gegevens van ongeveer acht op de tien bureaus.
BJS, van zijn kant, volgt criminaliteit door een grote jaarlijkse enquête te houden onder Amerikanen van 12 jaar en ouder en hen te vragen of ze de afgelopen zes maanden het slachtoffer waren van een misdrijf. Een voordeel van deze aanpak is dat zowel gerapporteerde als niet-gerapporteerde misdrijven worden geregistreerd. Maar het BJS-onderzoek heeft zijn eigen beperkingen. Net als de FBI richt het zich voornamelijk op een handvol gewelds- en eigendomsdelicten, terwijl andere soorten criminaliteit worden uitgesloten. En omdat de BJS-gegevens zijn gebaseerd op interviews met slachtoffers, kunnen ze geen informatie verschaffen over een bijzonder in het oog springend type misdrijf: moord.
Al deze voorbehouden daargelaten, geeft het naast elkaar bekijken van de FBI- en BJS-statistieken onderzoekers een goed beeld van de Amerikaanse gewelds- en vermogenscriminaliteitscijfers en hoe die in de loop der tijd zijn veranderd.
Welke vormen van criminaliteit komen het meest en het minst vaak voor?
Eigendomsdelict komt in de VS veel vaker voor dan geweldsmisdrijf. In 2019 rapporteerde de FBI een totaal van 2.109,9 vermogensmisdrijven per 100.000 mensen, vergeleken met 379,4 geweldsmisdrijven per 100.000 mensen.
Verreweg de meest voorkomende vorm van vermogenscriminaliteit in 2019 was diefstal/diefstal, gevolgd door inbraak en diefstal van motorvoertuigen. Bij geweldsmisdrijven was zware mishandeling het meest voorkomende misdrijf, gevolgd door beroving, verkrachting en moord/niet-schuldige doodslag.
BJS volgt een iets andere reeks misdrijven van de FBI, maar het vindt dezelfde algemene patronen, met diefstal de meest voorkomende vorm van eigendomsdelicten in 2019 en mishandeling de meest voorkomende vorm van geweldsmisdrijven.
Hoe zijn de misdaadcijfers in de VS in de loop der tijd veranderd?
Zowel de gegevens van de FBI als die van BJS laten dramatische dalingen zien in de Amerikaanse gewelds- en vermogenscriminaliteit sinds het begin van de jaren negentig, toen de criminaliteit in een groot deel van het land piekte.
Uit de gegevens van de FBI blijkt dat het aantal geweldsmisdrijven tussen 1993 en 2019 met 49% is gedaald, met grote dalingen in de cijfers voor beroving (-68%), moord/niet-schuldige doodslag (-47%) en zware mishandeling (-43%). (Het is niet mogelijk om de verandering in het verkrachtingscijfer in deze periode te berekenen omdat de FBI zijn definitie van het delict in 2013 heeft herzien). Ondertussen daalde de materiële criminaliteit met 55%, met grote dalingen in de tarieven van inbraak (-69%), autodiefstal (-64%) en diefstal/diefstal (-49%).
Met behulp van de BJS-statistieken zijn de dalingen in de gewelddadige en materiële criminaliteitscijfers zelfs steiler dan die gerapporteerd door de FBI. Volgens BJS daalde het totale aantal geweldsmisdrijven tussen 1993 en 2019 met 74%, terwijl het aantal misdrijven met betrekking tot eigendommen met 71% daalde.
Hoe zien de Amerikanen de criminaliteit in hun land?
Amerikanen hebben de neiging te geloven dat de criminaliteit toeneemt, zelfs als uit de gegevens blijkt dat deze afneemt.
In 20 van de 24 Gallup-enquêtes die sinds 1993 zijn gehouden, heeft minstens 60% van de Amerikaanse volwassenen gezegd dat er meer criminaliteit is in hun land.In 20 van de 24 Gallup-enquêtes die sinds 1993 zijn gehouden, heeft minstens 60% van de Amerikaanse volwassenen gezegd dat er landelijk meer criminaliteit is dan het jaar daarvoor, ondanks de over het algemeen dalende trend in de nationale cijfers voor gewelds- en vermogenscriminaliteit gedurende het grootste deel van die periode.
Hoewel de perceptie van toenemende criminaliteit op nationaal niveau gebruikelijk is, geloven minder Amerikanen dat de criminaliteit in hun eigen gemeenschappen toeneemt. In alle 23 Gallup-enquêtes waarin deze vraag sinds 1993 is opgenomen, heeft niet meer dan ongeveer de helft van de Amerikanen gezegd dat de criminaliteit in hun gebied is toegenomen in vergelijking met het jaar daarvoor.
Dit jaar is het verschil tussen het percentage Amerikanen dat zegt dat de criminaliteit op nationaal niveau is toegenomen en het percentage dat zegt dat het lokaal is toegenomen (78% vs 38%) het grootste dat Gallup ooit heeft geregistreerd.
De houding van het publiek ten aanzien van criminaliteit verschilt ook naar gelang van de partij waartoe de Amerikanen behoren, ras en etniciteit en andere factoren. In een zomeronderzoek van het Pew Research Center zei bijvoorbeeld 74% van de geregistreerde kiezers die Trump steunen dat geweldsmisdrijven “zeer belangrijk” waren voor hun stem bij de presidentsverkiezingen van dit jaar, vergeleken met een veel kleiner deel van de Joe Biden-aanhangers (46%).
Hoe verschilt criminaliteit in de V.S. naar demografische kenmerken?S. verschilt naar demografische kenmerken?
Er zijn enkele demografische verschillen in zowel slachtofferschap als daderschap, volgens BJS.
In zijn onderzoek van 2019 naar slachtoffers van misdrijven, vond BJS grote verschillen naar leeftijd en inkomen als het gaat om het slachtoffer worden van een geweldsmisdrijf. Jongere mensen en mensen met lagere inkomens rapporteerden veel vaker slachtoffer te zijn dan oudere mensen en mensen met hogere inkomens. Zo was het slachtofferschap onder mensen met een jaarinkomen van minder dan 25.000 dollar meer dan twee keer zo hoog als onder mensen met een inkomen van 50.000 dollar of meer.
Er waren geen grote verschillen in slachtofferschap tussen mannelijke en vrouwelijke respondenten of tussen degenen die zich als blank, zwart of Spaans identificeerden. Maar het slachtofferschap onder Aziatische Amerikanen was aanzienlijk lager dan onder andere raciale en etnische groepen.
Wanneer het gaat om degenen die misdrijven plegen, vraagt dezelfde BJS-enquête slachtoffers naar de waargenomen demografische kenmerken van de daders in de incidenten die ze hebben meegemaakt. In 2019 vormden mannen, jongeren en zwarten een aanzienlijk groter aandeel van de daders van geweldsincidenten dan hun respectieve aandeel in de bevolking van de VS. Zoals bij alle enquêtes zijn er echter verschillende potentiële bronnen van fouten, waaronder de mogelijkheid dat de percepties van slachtoffers van misdrijven onjuist zijn.
Hoe verschilt de criminaliteit in de VS geografisch?
Er zijn grote verschillen in gewelds- en eigendomsmisdaadcijfers van staat tot staat en stad tot stad.
In 2019 waren er meer dan 800 geweldsmisdrijven per 100.000 inwoners in Alaska en New Mexico, vergeleken met minder dan 200 per 100.000 inwoners in Maine en New Hampshire, volgens de FBI.
Zelfs in steden van vergelijkbare grootte binnen dezelfde staat, kunnen de misdaadcijfers sterk verschillen. Oakland en Long Beach, Californië, hadden vergelijkbare populaties in 2019 (434.036 vs. 467.974), maar het geweldsdelictcijfer van Oakland was meer dan het dubbele van het tarief in Long Beach. De FBI merkt op dat verschillende factoren van invloed kunnen zijn op het misdaadcijfer van een gebied, waaronder de bevolkingsdichtheid en de economische omstandigheden.
Zie ook: Ondanks recent geweld is Chicago verre van de Amerikaanse ‘moordhoofdstad’
Welk percentage misdrijven wordt gemeld bij de politie, en welk percentage wordt opgelost?
De meeste gewelds- en vermogensdelicten in de VS worden niet gemeld bij de politie, en van de misdrijven die wel worden gemeld, wordt het merendeel niet opgelost.
In zijn jaarlijkse enquête vraagt BJS slachtoffers van misdrijven of ze hun misdrijf al dan niet bij de politie hebben gemeld. In 2019 werd slechts 40,9% van de geweldsdelicten en 32,5% van de misdrijven met betrekking tot eigendom van huishoudens gemeld bij de autoriteiten. BJS merkt op dat er verschillende redenen zijn waarom misdrijven niet worden gemeld, waaronder angst voor represailles of “de dader in de problemen brengen”, het gevoel dat de politie “niets zou kunnen of willen doen om te helpen”, of de overtuiging dat het misdrijf “een persoonlijke kwestie of te triviaal is om te melden.”
De meeste misdrijven die bij de politie worden gemeld, worden ondertussen niet opgelost, althans op basis van een FBI-maatregel die bekend staat als het ophelderingspercentage. Dat is het deel van de zaken die elk jaar worden gesloten, of “gewist”, door de arrestatie, aanklacht en verwijzing van een verdachte voor vervolging, of als gevolg van “uitzonderlijke” omstandigheden, zoals de dood van een verdachte of de weigering van een slachtoffer om mee te werken aan een vervolging. In 2019 ruimde de politie in het hele land 45,5% van de geweldsdelicten op die bij hen werden gemeld en 17,2% van de vermogensdelicten die onder hun aandacht kwamen.
Zowel het percentage misdrijven dat bij de politie wordt gemeld als het percentage dat wordt opgelost, is de afgelopen decennia relatief stabiel gebleven.
Welke misdrijven worden het vaakst bij de politie gemeld, en welke worden het vaakst opgelost?
Rond acht op de tien diefstallen van motorvoertuigen (79.5%) werden in 2019 gemeld bij de politie, waarmee het verreweg het meest gemelde vermogensdelict is dat door BJS wordt gevolgd. Ongeveer de helft (48,5%) van de inbraken en huisvredebreuk in huishoudens werd gemeld, evenals 30% van de persoonlijke diefstallen/diefstallen en 26,8% van de diefstallen uit huishoudens.
Onder geweldsmisdrijven werd zware mishandeling het vaakst gemeld aan de politie (52,1%). Het werd gevolgd door beroving (46,6%), eenvoudige mishandeling (37,9%) en verkrachting/seksuele aanranding (33,9%).
De lijst van misdrijven die in 2019 door de politie werden opgehelderd, ziet er anders uit dan de lijst van gemelde misdrijven. Wetshandhavers hadden over het algemeen veel meer kans om geweldsmisdrijven op te lossen dan eigendomsmisdrijven, volgens de FBI.
Het meest opgeloste geweldsmisdrijf heeft de neiging om moord te zijn. De politie wist vorig jaar ongeveer zes op de tien moorden en doodslagen zonder voorbedachte rade (61,4%) op te lossen. Het ophelderingspercentage lag lager voor zware mishandeling (52,3%), verkrachting (32,9%) en beroving (30,5%).
Wanneer het om vermogenscriminaliteit gaat, hebben de wetshandhavers 18,4% van de diefstallen opgehelderd, 14,1% van de inbraken en 13,8% van de diefstallen van motorvoertuigen.
Doet de overheid iets om haar misdaadstatistieken te verbeteren?
Ja. De FBI erkent al lang de beperkingen van het huidige systeem van gegevensverzameling en is van plan om vanaf 2021 volledig over te stappen op een uitgebreider systeem.
Het nieuwe systeem, bekend als het National Incident-Based Reporting System (NIBRS), zal informatie verschaffen over een veel groter aantal misdrijven, evenals details als het tijdstip van de dag, de locatie en het type wapens dat erbij betrokken is, indien van toepassing. Het zal ook demografische gegevens verschaffen, zoals de leeftijd, het geslacht, het ras en de etniciteit van slachtoffers, bekende daders en arrestanten.
Een belangrijke vraag die opdoemt over de overgang is hoeveel politieafdelingen zullen deelnemen aan het nieuwe systeem, dat al tientallen jaren in ontwikkeling is. In 2019, het meest recente jaar dat beschikbaar is, ontving NIBRS gegevens over gewelds- en eigendomsdelicten van 46% van de wetshandhavingsinstanties, die 44% van de Amerikaanse bevolking dat jaar bestreken. Sommige onderzoekers hebben gewaarschuwd dat de overgang naar een nieuw systeem belangrijke gegevenslacunes kan achterlaten als meer wetshandhavingsinstanties de gevraagde informatie niet bij de FBI indienen.
