Vraag: “Wat is de betekenis en het belang van het Laatste Avondmaal?”
Antwoord: Het Laatste Avondmaal is wat wij noemen de laatste maaltijd die Jezus met Zijn discipelen at vóór Zijn verraad en arrestatie. Het Laatste Avondmaal is opgetekend in de Synoptische Evangeliën (Matteüs 26:17-30; Marcus 14:12-26; Lucas 22:7-30). Het was meer dan Jezus’ laatste maaltijd; het was ook een Pesachmaaltijd. Een van de belangrijke momenten van het Laatste Avondmaal is Jezus’ gebod om te gedenken wat Hij op het punt stond namens de hele mensheid te doen: Zijn bloed vergieten aan het kruis en daarmee de schuld van onze zonden betalen (Lucas 22:19).
Naast het voorspellen van Zijn lijden en dood voor onze verlossing (Lucas 22:15-16), gebruikte Jezus het Laatste Avondmaal ook om het Pascha een nieuwe betekenis te geven, het Nieuwe Verbond in te stellen, een verordening voor de kerk in te stellen, en de verloochening van Hem door Petrus (Lucas 22:34) en het verraad van Judas Iskariot (Mattheüs 26:21-24) te voorspellen.
Het Laatste Avondmaal bracht de oudtestamentische viering van het Pascha-feest tot haar vervulling. Pesach was een bijzonder heilige gebeurtenis voor het Joodse volk, omdat het de tijd herdenkt waarin God hen spaarde voor de plaag van de fysieke dood en hen uit de slavernij in Egypte bracht (Exodus 11:1-13:16). Tijdens het Laatste Avondmaal met zijn apostelen nam Jezus twee symbolen die met het Pascha in verband worden gebracht en gaf ze een nieuwe betekenis als een manier om zijn offer te gedenken, dat ons redt van de geestelijke dood en ons bevrijdt van geestelijke slavernij: “Nadat Hij de beker genomen had, dankte Hij en zei: ‘Neemt dit en verdeelt het onder u. Want Ik zeg u dat Ik niet zal drinken van de beker. Want ik zeg u, ik zal niet meer drinken van de vrucht van de wijnstok, totdat het Koninkrijk Gods komt.’ En Hij nam brood, dankte en brak het, en gaf het hun en zeide: Dit is mijn lichaam, dat voor u gegeven wordt; doet dit tot Mijn gedachtenis. Op dezelfde wijze nam Hij na het avondmaal de beker en zei: ‘Deze beker is het nieuwe verbond in mijn bloed, dat voor u vergoten wordt'”” (Lucas 22:17-20).
Jezus’ woorden tijdens het Laatste Avondmaal over het ongezuurde brood en de beker zijn een echo van wat Hij had gezegd nadat Hij de 5000 had gevoed: “Ik ben het brood des levens. Wie tot mij komt, zal nooit honger lijden, en wie in mij gelooft, zal nooit dorst lijden. . . . Ik ben het levende brood dat uit de hemel is neergedaald. Wie van dit brood eet, zal eeuwig leven. Dit brood is mijn vlees, dat ik zal geven voor het leven van de wereld. . . . Wie mijn vlees eet en mijn bloed drinkt, heeft eeuwig leven, en Ik zal hem opwekken op de laatste dag. Want mijn vlees is echt voedsel en mijn bloed is echte drank” (Johannes 6:35, 51, 54-55). Verlossing komt door Christus en het offer van Zijn fysieke lichaam aan het kruis.
Ook tijdens het Laatste Avondmaal onderwees Jezus de beginselen van dienstbaarheid en vergeving, toen Hij de voeten van Zijn discipelen waste: “De grootste onder u moet zijn als de jongste, en degene die heerst als degene die dient. Want wie is groter, degene die aan tafel zit of degene die dient? Is het niet hij, die aan tafel zit? Maar ik ben onder u als iemand die dient” (Lucas 22:26-27; Johannes 13:1-20).
Het Laatste Avondmaal wordt vandaag herdacht tijdens het Avondmaal, of communie (1 Korintiërs 11:23-33). De Bijbel leert dat de dood van Jezus werd getypeerd in het offeren van het Pascha-offer (Johannes 1:29). Johannes merkt op dat de dood van Jezus lijkt op het Pesach-offer in die zin dat Zijn beenderen niet gebroken werden (Johannes 19:36; vgl. Exodus 12:46). En Paulus zei: “Christus, ons Pascha-lam, is geofferd” (1 Korintiërs 5:7). Jezus is de vervulling van de Wet, inclusief de feesten van de Heer (Mattheüs 5:17).
Typisch was de Pesachmaaltijd een familiefeest. Maar bij het Laatste Avondmaal waren de apostelen alleen met Jezus (Lucas 22:14), wat suggereert dat deze specifieke maaltijd een specifieke betekenis heeft voor de kerk, waarvan de apostelen het fundament werden (Efeziërs 2:20). Hoewel het Laatste Avondmaal implicaties had voor de Joden, was het ook bedoeld voor de kerk. Vandaag de dag is de Tafel van de Heer één van de twee ordinanties die door de kerk in acht worden genomen.
Het Laatste Avondmaal was geworteld in het Oude Verbond, ook al luidde het het Nieuwe in. Jeremia 31:31 beloofde een Nieuw Verbond tussen God en Israël, waarin God zei: “Ik zal mijn wet in hun gedachten leggen en die in hun harten schrijven. Ik zal hun God zijn en zij zullen mijn volk zijn” (Jeremia 31:33). Jezus verwees rechtstreeks naar dit Nieuwe Verbond tijdens het Laatste Avondmaal: “Deze beker is het nieuwe verbond in mijn bloed” (Lucas 22:20). Een nieuwe bedeling lag in het verschiet. In Gods genade geldt het Nieuwe Verbond voor meer dan alleen Israël; iedereen die geloof heeft in Christus zal gered worden (zie Efeziërs 2:12-14).
Het Laatste Avondmaal was een belangrijke gebeurtenis en verkondigde een keerpunt in Gods plan voor de wereld. Als we de kruisiging van Jezus vergelijken met het Pesachfeest, kunnen we gemakkelijk de verlossende aard van Christus’ dood zien. Zoals gesymboliseerd door het oorspronkelijke Pesach-offer in het Oude Testament, verzoent de dood van Christus de zonden van Zijn volk; Zijn bloed redt ons van de dood en redt ons van de slavernij. Vandaag is het Avondmaal het moment waarop gelovigen nadenken over het volmaakte offer van Christus en weten dat wij, door ons geloof in het ontvangen van Hem, voor altijd bij Hem zullen zijn (Lucas 22:18; Openbaring 3:20).