Foto met dank aan Allen County, Iowa Public Library Genealogy Center.
Iowa Supreme Court Judge John Forrest Dillon stierf meer dan een eeuw geleden en is misschien nooit in Virginia geweest, maar hij heeft nog steeds een grote invloed op het functioneren van Arlington County.
Dit is waarom: In 1868, toen hij als opperrechter van het Hooggerechtshof van Iowa fungeerde, oordeelde Dillon dat de macht van een lokale overheid uitsluitend van de staat is afgeleid, en dat een gemeente alleen acties kan ondernemen die expliciet door de staatswet zijn toegestaan. In de 150 jaar die sindsdien zijn verstreken, is de interpretatie van de “Dillon Rule” tweemaal bekrachtigd door het Amerikaanse Hooggerechtshof en overgenomen door 39 staten, waaronder Virginia.
Of een staat de Dillon Rule of de “home rule” (een structuur die gemeenten meer speelruimte geeft om wetgevende besluiten te nemen) aanhangt, komt neer op filosofie. “In een staat die home rule toestaat, heb je waarschijnlijk meer variatie in beleid van het ene deel van de staat naar het andere,” zegt John McGlennon, een professor in de regering en het overheidsbeleid aan William & Mary. “
Arlington, een progressieve gemeenschap in een van oudsher conservatieve staat, heeft niet altijd op één lijn gezeten met de Commonwealth. In 1977 bevestigde het Hooggerechtshof van Virginia de Dillon Rule opnieuw toen het in het voordeel van de staat besliste – en in het nadeel van Arlington – in een zaak die draaide om de onderhandelingen over collectieve arbeidsovereenkomsten met de lerarenvakbonden.
Toen ambtenaren van Arlington in 2000 probeerden de ziektekostenverzekering uit te breiden tot partners in het gezin, achtte het Hooggerechtshof van de staat deze stap in strijd met de Dillon-regel, omdat de Algemene Vergadering van Virginia de county hiervoor geen uitdrukkelijke toestemming had gegeven.
De beruchte regel is ook een rol gaan spelen bij kwesties op het gebied van landgebruik, belastingen en ruimtelijke ordening. Herhaalde pogingen van het bestuur van Arlington County om belasting te heffen op plastic tasjes voor eenmalig gebruik hebben in Richmond geen goedkeuring gekregen.
McGlennon haalt een wetsvoorstel uit 2018 aan (nu staatswet) dat de Algemene Vergadering van Virginia het recht gaf om de locatie van celmasten te bepalen, met of zonder instemming van de gemeente waarin de masten werden geplaatst.
Nog recenter werd Dillon aangehaald in discussies over het veranderen van de naam van Jefferson Davis Highway (Route 1) waar deze door Crystal City in Arlington loopt – hoewel in maart advocaat-generaal Mark Herring van Virginia een advies uitbracht dat de county de Commonwealth Transportation Board om die bevoegdheid kon vragen en zo de wetgevende macht van de staat kon omzeilen.
In mei kreeg de county toestemming van de Commonwealth Transportation Board om de weg om te dopen tot Richmond Highway – dezelfde naam die ook geldt voor de weg door Alexandria. Waarom was de gemeenteraad van Alexandria eerder wel in staat met succes te stemmen over het hernoemen van zijn eigen stuk van die weg? Omdat volgens een genuanceerde interpretatie van de Dillon-regel steden vaak meer speelruimte krijgen van de Algemene Vergadering dan provincies.
Arlington’s straatnaambordjes zullen per 1 oktober worden aangepast.