Antwoord:
“AAA” (uitgesproken als “Triple-A”) is een informele classificatie die meestal aangeeft dat een spel wordt uitgegeven door een grote, gevestigde uitgever en dat het spel waarschijnlijk een relatief groot ontwikkelings- en marketingbudget heeft.
Dus waarschijnlijk hoor je de termen “AAA-game” en “AAA-ontwikkelaar” vaak vallen, maar wat betekent dit eigenlijk in de wereld van videogames?
Wel, het is heel eenvoudig. AAA” betekent dat het spel is uitgegeven of zal worden uitgegeven door een grote uitgever (bijv. EA, Ubisoft, Sony, Microsoft, Blizzard, enz.), en het geeft meestal ook aan dat het spel een aanzienlijk ontwikkelings- en marketingbudget heeft.
In de huidige tijd worden games vaak onderverdeeld in AAA en indie (afkorting van “independent”) titels, waarbij de laatste de games zijn die door de ontwikkelaars onafhankelijk van een grote uitgever worden uitgegeven, vandaar de naam. Bovendien hebben ze meestal geen grote budgetten en worden ze ontwikkeld door relatief kleine teams, hoewel dat soms niet altijd het geval is.
Er zijn eigenlijk veel titels die men op het eerste gezicht als “indie” zou kunnen beschouwen, zij het vanwege de grootte van het team, een schijnbaar klein budget, het genre van het spel, of gewoon vanwege het ontbreken van een agressieve marketingcampagne. Maar als een ontwikkelaar wordt gesteund en gefinancierd door een grote uitgever, dan zijn ze niet onafhankelijk, en is het spel geen indiespel. Er zijn ook onafhankelijke ontwikkelaars die high-budget indiegames maken (soms “Triple-I” games genoemd) zonder gebonden te zijn aan de regels van een bedrijfsgigant.
Nu, in deze tijd, is het nauwelijks nodig om erop te wijzen dat een AAA-game niet per se een goede game is – het label is op geen enkele manier een indicatie van kwaliteit. Veel gamers vinden zelfs dat de moderne AAA-games tot de slechtste behoren die er zijn.
En waarom is dat?
Wel, er zijn een aantal belangrijke redenen die de meeste gamers al kennen, hetzij dankzij hun eigen ervaring, hetzij vanwege de schijnbaar eindeloze zee van controverse rond veel grote releases.
Om er een paar te noemen:
- Grote budgetten vereisen grote winsten. Het is duidelijk dat bedrijven niet veel geld zullen investeren in een product dat waarschijnlijk geen significante winst zal opleveren, dus veel AAA-games worden gestroomlijnd voor de toegankelijkheid, op de markt gebracht voor een zo breed mogelijk publiek, en ze bevatten vaak verschillende tegeldemakingsregelingen zoals “pay-to-win” microtransacties of lootboxes, die de laatste tijd nogal een belangrijk discussiepunt zijn geworden.
- Er is minder innovatie en het nemen van risico’s bij betrokken. Een gevestigd bedrijf hoeft geen grote risico’s te nemen in een poging om een unieke ervaring te leveren als ze een gegarandeerde winst kunnen maken met wat ze al hebben. Veel AAA-franchises houden zich dan ook aan een bestaande vorm en introduceren pas nieuwe innovaties nadat de concepten zijn uitgeprobeerd door kleinere studio’s en positief zijn ontvangen.
- Ze kunnen snel saai worden. Door het eerder genoemde gebrek aan innovatie zijn grote namen als EA of Ubisoft berucht geworden om (onder andere) het jaar na jaar uitbrengen van in wezen dezelfde games. En als je er één gespeeld hebt, kun je ze net zo goed allemaal gespeeld hebben. Onnodig te zeggen dat nadat je dezelfde stijlfiguren en mechanismen talloze keren hebt hergebruikt in talloze titels, ze echt repetitief en uitgewassen worden.
Nou, dat wil niet zeggen dat alle AAA-games slecht zijn. Denk maar aan titels als Horizon Zero Dawn, God of War (2018), Red Dead Redemption 2… de lijst gaat maar door, want er zijn in de loop der jaren heel wat uitstekende AAA-games uitgekomen.
Al met al, zoals we al hebben aangegeven, geeft de “Triple-A” classificatie simpelweg aan dat het spel wordt uitgegeven door een grote uitgever en dat het waarschijnlijk een groot marketing- en ontwikkelingsbudget heeft, maar kwaliteit is niet gegarandeerd.
Een Triple-A spel kan absoluut geweldig zijn, een regelrechte trainwreck, of iets anders tussen die twee in.