- Een legacy student is iemand van wie de ouders of een ander familielid aan dezelfde universiteit hebben gestudeerd.
- Legacy studenten krijgen vaak een grote stimulans bij toelatingen aan privéuniversiteiten in de VS.
- Veel prestigieuze scholen, zoals MIT, houden echter helemaal geen rekening met de status van legacy student.
- Legacy-toelating blijft een controversiële praktijk, omdat rijke, blanke studenten er vaak van profiteren.
Legacy-studenten maken 12-14% uit van de inkomende klassen van 2023 op Princeton, Yale en Dartmouth. Bij Stanford is 16% van de 2023-klas legacy-studenten. En aan Harvard maken de legaatstudenten maar liefst 36% uit van de klas van 2022.
Het is duidelijk dat legaatstudenten een groot voordeel hebben bij de toelatingsprocedure. Maar wat is een legaatstudent precies? En hoeveel helpt een legaat bij de toelating tot een universiteit?
Een legaat-student is iemand die een naast familielid heeft, normaal gesproken een ouder, die op dezelfde universiteit heeft gezeten.
Een legaat-student is iemand die een naast familielid heeft, normaal gesproken een ouder, die op dezelfde universiteit heeft gezeten. Deze kandidaten krijgen speciale aandacht tijdens het toelatingsproces. Bij de meeste scholen telt de legacy boost alleen voor aanvragers van wie ten minste één ouder daar was ingeschreven, hoewel sommige hogescholen de legacy-status uitbreiden naar kleinkinderen of zelfs broers en zussen van alumni.
Veel scholen gebruiken de legacy-status tijdens het toelatingsproces omdat ze geloven dat legacy-toelating de loyaliteit aan de instelling vergroot en alumni daardoor eerder geneigd zijn te doneren.
Legacy-studenten hebben ook meer kans om een toelatingsaanbod te accepteren. Op Princeton schreef bijna 89% van de legacy-studenten zich in, vergeleken met 69% van alle andere toegelaten studenten. Een hoger rendement (d.w.z. het percentage toegelaten kandidaten dat bereid is zich in te schrijven) verhoogt de selectiviteit van instellingen en helpt scholen de grootte van hun inkomende klassen nauwkeuriger te voorspellen.
Hoeveel invloed heeft legacy op de toelating tot een universiteit?
Op sommige scholen speelt de legacy-status een grote rol bij de toelating. Volgens een onderzoek uit 2011 hadden “legacy”-studenten “45% meer kans op toelating” dan andere kandidaten op de 30 beste scholen in de VS
Legacy-studenten krijgen een grote stimulans op elitescholen als Princeton. Terwijl Princeton slechts 5,5% van alle kandidaten voor de klas van 2022 toeliet, ontving een derde van de legacy-kandidaten een toelatingsbrief.
Op Stanford, een van de meest selectieve scholen in het land, hebben legacy-studenten drie keer zoveel kans om toegelaten te worden. Ook op Harvard is de kans vijf keer zo groot dat zij een toelatingsaanbod krijgen dan niet-legaat-leerlingen.
Laat-leerlingen krijgen op elitescholen een enorme stimulans. Op Stanford hebben legacy-studenten drie keer zoveel kans om toegelaten te worden.
Legacy-status helpt ook op andere manieren. Bij Stanford bekijkt slechts één toelatingscommissiemedewerker elke aanvraag van een niet-legaat, terwijl twee medewerkers alle aanvragen van een legaat bekijken. Dit betekent dat je meer kansen krijgt om op te vallen als je een legacy-student bent.
Sommige openbare scholen bieden een andere vorm van legacy-voorkeur. Tijdens het toelatingsproces kunnen out-of-state kinderen van alumni een in-state status krijgen, wat de kans op toelating vergroot.
In 2018 legde Harvard-president Lawrence Bacow uit waarom de universiteit zo veel legacy-studenten toelaat. “Hun aanvragen zijn meestal goed in elkaar gezet,” vertelde Bacow aan NPR. “Ze hebben diepgaande kennis van de instelling. Het is dus een zelfgeselecteerde groep, die er als groep, volgens bijna elke maatstaf, zeer, zeer goed uitziet in vergelijking met de bredere kandidatenpool.”
Waar speelt nalatenschap een rol op de universiteit?
Latenschapstudenten krijgen niet op elke universiteit een stimulans. Terwijl de meest selectieve scholen de neiging hebben om legacy-status mee te laten wegen in de toelatingsprocedure, doen minder selectieve scholen dat over het algemeen niet.
Legacy-status kan een groot verschil maken op Ivy League-scholen en andere elite-instellingen – maar niet op alle. MIT en de University of California-scholen, bijvoorbeeld, overwegen legacy niet tijdens de toelating.
Private hogescholen gebruiken legacy-status vaker dan openbare scholen.
Private hogescholen gebruiken legacy-status vaker dan openbare scholen. Volgens een 2018 Inside Higher Ed-enquête zegt 42% van de toelatingsdirecteuren op particuliere scholen dat hun instellingen legacy-status overwegen, terwijl slechts 6% van de directeuren op openbare scholen meldt hetzelfde te doen.
In feite laten de meeste hogescholen een meerderheid van de aanvragers toe, beweert een 2019 Pew Research Center-rapport. In 2017 lieten slechts 17 scholen minder dan 10% van de aanvragers toe, terwijl 29 scholen 10-20% van de aanvragers toelieten. Buiten zeer selectieve scholen speelt legacy-status een relatief kleine rol bij het verkrijgen van toelating.
Legacy-status garandeert aanvragers ook geen plek. Zelfs aan instellingen als Princeton en Harvard ontvangt de meerderheid van de legacy-kandidaten geen toelatingsbrief.
De geschiedenis van legacy-toelating
Legacy college admissions heeft een controversiële geschiedenis. Een eeuw geleden voerden elitescholen de legacy-status in om Joodse studenten de toegang te ontzeggen.
In 1922 bestond het studentenbestand van Harvard voor 21% uit Joodse studenten. De president van de universiteit, A. Lawrence Lowell, was bang dat blanke protestanten zich niet meer bij Harvard zouden aanmelden als de school te veel joodse studenten zou toelaten. Daarom stelde de universiteit een nieuw toelatingsbeleid in, waarbij rekening werd gehouden met familieachtergrond en karakter.
In de afgelopen jaren zijn veel hogescholen onder de loep genomen omdat ze bij toelatingen gebruik maakten van legacy.
Datzelfde jaar voerde Princeton een toelatingsbeleid op basis van nalatenschap in om het “Joodse probleem” van de school op te lossen, zoals het door de voorzitter van de toelatingscommissie werd genoemd. In de daaropvolgende jaren daalde het aantal Joodse studenten dat op Princeton werd toegelaten scherp.
Meer recentelijk hebben veel scholen druk ondervonden om de voorkeuren voor oudere studenten te beëindigen. Nadat verschillende openbare topuniversiteiten bij toelatingen geen rekening meer hielden met ras, werd het beleid ten aanzien van oud-leerlingen opnieuw onder de loep genomen.
In 2004 schrapte de Texas A&M University een bonus van 4 punten op haar 100-punts toelatingsschaal voor oud-leerlingen in reactie op de wijdverbreide kritiek. Ook de University of Georgia en de University of California beëindigden hun beleid ten aanzien van oud-leerlingen.
“Als je de ene groep niet kunt laten meetellen, op welke basis kun je het dan rechtvaardigen om een andere groep wel te laten meetellen?”, zei een UGA-bestuurder in 2004.
Argumenten tegen voorkeuren voor oud-leerlingen
Heden ten dage bestaat meer dan 90% van de oud-leerlingen uit blanke studenten. Velen zien legacy-toelating als een uitsluitingssysteem dat reeds bevoorrechte kandidaten bevoordeelt.
“Er is geen plausibele morele claim dat ongelukken bij de geboorte die je bevoordelen – zoals een man zijn, of een blanke man, of een rijke, blanke man zijn – je een verder voordeel zouden moeten geven,” betoogt Harvard-alumnus Evan Mandery.
Legacy-beleid helpt gekleurde studenten lang niet zo veel als blanke studenten. Tussen 19% en 27% van de Latino/a, zwarte, Pacific Islander, en Amerikaans-Indiaanse studenten heeft een ouder met een bachelordiploma, tegenover meer dan de helft van de blanke studenten, volgens het National Center for Education Statistics.
Beleid dat kleurlingen lang niet zo goed helpt als dat voor blanke studenten doet.
Beleid dat overwegend blanke studenten bevoordeelt, ontneemt ook kleurlingen plaatsen aan elite-instituten. Met een beperkt aantal plaatsen in elke klas, betekent het toelaten van grote aantallen legacy-studenten dat de toelating van gekwalificeerde niet-legacy-kandidaten wordt geweigerd.
Scholen die legacy-status gebruiken, stellen vaak dat legacy-kandidaten aan dezelfde hoge normen moeten voldoen als andere kandidaten. Na het Varsity Blues-schandaal van 2019 heeft Californië een wet aangenomen die universiteiten verplicht om het aantal legacy-studenten te rapporteren die “niet voldeden aan de toelatingsnormen van de instelling die gelden voor alle aanvragers.”
Stanford meldde nul toegelaten legacy-studenten die onder de normen vielen. “Als een aanvrager van Stanford academisch niet zeer concurrerend is,” beweerde het rapport van Stanford, “betekent een bestaande familieband of historisch geven aan de universiteit niets in het proces.”
Ondanks deze verdediging rapporteren legacy-studenten doorgaans lagere GPA’s en gestandaardiseerde testscores dan niet-legacy-studenten.
Higher Education Moves to End Legacy Admissions
Johns Hopkins University begon in 2009 met de geleidelijke afschaffing van legacy-voorkeur en was getuige van een significante verandering in haar studentenpopulatie. In de daaropvolgende tien jaar daalde het aantal studenten aan Johns Hopkins van 12,5% naar 3,5%, terwijl het aantal studenten dat in aanmerking komt voor de op behoeftigheid gebaseerde Pell Grant steeg van 9% naar 19,1%.
David Phillips, vice-provoost voor toelating en financiële hulp, zegt dat de toegelaten klassen van de universiteit “veel diverser zijn, veel beter presteren dan voorheen.”
Andere elite-instellingen hebben de afgelopen jaren vergelijkbare stappen gezet, waardoor het aantal hogescholen dat legacy gebruikt bij de toelating is gedaald. In 2004 gaf 63% van de 250 beste scholen van het land een impuls aan studenten met een erfenis. In 2020 was dat aantal gedaald tot 56%.
Het aantal hogescholen dat legacy gebruikt bij toelatingen neemt af. In 2004 gaf 63% van de 250 beste scholen van het land een duwtje in de rug aan studenten uit het verleden. In 2020 was dat aantal gedaald tot 56%.
Zal er ooit een einde komen aan legacy toelatingen? Aangezien meer dan de helft van de Amerikaanse universiteiten en hogescholen nog steeds gebruik maakt van legacy toelatingen, zal het systeem waarschijnlijk voorlopig blijven bestaan. Maar de lange termijn ziet er heel anders uit.