Wat is een serologische test?
Serologische tests werken op bloedmonsters in plaats van neusswabs. Dit type test voor coronavirus wordt ontwikkeld door een aantal laboratoria over de hele wereld. Het bloed van iemand die is blootgesteld moet vol zitten met antilichamen tegen het virus. Het is de aan- of afwezigheid van dergelijke antilichamen die met de nieuwe tests wordt gemeten. Onder degenen die dergelijke tests ontwikkelen, zijn onderzoekers aan de Icahn School of Medicine in New York City, onder leiding van Florian Krammer.
Hoe werkt het?
Om hun versie van een test te maken, produceerde het Icahn-team kopieën van het verraderlijke “spike”-eiwit op het oppervlak van het virus. Dat eiwit is zeer immunogeen, wat betekent dat het immuunsysteem van mensen het ziet en antilichamen aanmaakt die zich eraan kunnen hechten. De test houdt in dat een bloedmonster wordt blootgesteld aan stukjes van het “spike”-eiwit. Als de test oplicht, betekent dit dat je de antilichamen hebt.
Om hun resultaten te controleren, onderzocht het team bloedmonsters die waren verzameld voordat covid-19 dit jaar uit China kwam, evenals bloed van drie echte gevallen van het coronavirus. Volgens Krammer kan de test de reactie van het lichaam op de infectie “al drie dagen na het begin van de symptomen” oppikken
Welke invloed kunnen de tests hebben op de behandeling?
Krammer gelooft dat serologische tests onmiddellijke implicaties voor de behandeling kunnen hebben, doordat ze helpen overlevenden op te sporen, die dan hun antilichaamrijke bloed aan IC-patiënten kunnen doneren om hun immuniteit te versterken.
Dokters, verpleegkundigen en andere gezondheidswerkers kunnen bovendien te weten komen of ze al blootgesteld zijn geweest. Degenen die dat hebben gedaan – ervan uitgaande dat ze nu immuun zijn – kunnen veilig naar de frontlinie snellen en de meest risicovolle taken uitvoeren, zoals het intuberen van een persoon met het virus, zonder zich zorgen te maken over besmetting of het thuisbrengen van de ziekte naar hun familie. Maar de tests zouden ook een grotere impact kunnen hebben.
Wat kan het ons nog meer vertellen?
Hoe wijdverspreid is het nieuwe coronavirus? Hoeveel mensen krijgen het en weten het niet eens? Wat is het werkelijke sterftecijfer? Dat zijn enkele van de grootste vragen waar de wetenschap nog geen antwoord op heeft.
Serologische tests zouden, als ze op grote schaal en snel genoeg worden gedaan, een nauwkeurig beeld kunnen geven van hoeveel mensen ooit besmet zijn geraakt. En dat is het cijfer dat ziektemodelleurs en regeringen dringend nodig hebben om te peilen hoe diep de samenleving moet worden afgesloten.
Het werkelijke sterftecijfer onder iedereen die is besmet, ligt mogelijk veel lager dan de huidige cijfers ons vertellen.
Op het moment van schrijven had het coronavirus meer dan 52.000 mensen gedood, oftewel ongeveer 5% van de bevestigde gevallen: een schokkend sterftecijfer. Maar het werkelijke sterftecijfer onder iedereen die met het virus is besmet, is zeker lager, en mogelijk veel lager, dan de huidige cijfers ons kunnen vertellen. De reden waarom epidemiologen het niet met zekerheid kunnen zeggen, is dat zij niet weten hoeveel mensen besmet zijn maar nooit naar het ziekenhuis gaan of zelfs maar symptomen hebben. En dat is een enorm probleem bij het bepalen van beleid.
John Ioannidis van de Stanford University betoogde in de publicatie Stat dat het werkelijke sterftecijfer lager zou kunnen zijn dan dat van de seizoensgriep. Als dat zo is, worden er “draconische tegenmaatregelen” genomen tegen de achtergrond van een “bewijsfiasco” van “volstrekt onbetrouwbare” gegevens over het aantal mensen dat besmet is. In een ander rapport wordt geschat dat in het begin van de uitbraak slechts 10% tot 20% van de werkelijke infecties werd gedocumenteerd. Zonder meer tests kan niemand echt met zekerheid zeggen wat de volgende stappen moeten zijn.
Wat nu?
Andere wetenschappelijke centra, in Singapore en elders, zeggen ook dat zij tests op antilichamen hebben lopen, evenals enkele Amerikaanse bedrijven die producten aan onderzoekers verkopen. Het Amerikaanse Centers for Disease Control and Prevention zegt bezig te zijn met de ontwikkeling van een dergelijke test; het VK was van plan miljoenen testkits voor thuisgebruik te produceren waarbij gebruik wordt gemaakt van vingerprikken, maar deze hebben problemen ondervonden met de nauwkeurigheid.
Om de werkelijke omvang van de besmettingen te weten te komen, is de volgende stap voor onderzoekers – in New York of elders – het uitvoeren van “serologische surveys” waarbij zij de test uitvoeren op bloed dat is afgenomen van grote aantallen mensen in een gebied waar een uitbraak is geweest. Dat kan hun precies vertellen hoeveel gevallen onopgemerkt zijn gebleven.
Maar het kan nog wel even duren voordat wetenschappers het antwoord weten. Krammer zegt dat de inspanningen om een breder onderzoek uit te voeren “nog maar net begonnen zijn.”
Note: Een versie van dit tijdschriftverhaal werd oorspronkelijk gepubliceerd op 18 maart 2020 als Deze bloedtest kan ons vertellen hoe wijdverspreid het coronavirus werkelijk is.
Meld u aanSchrijf u nu in