Californië zal altijd onlosmakelijk verbonden zijn met zijn watervoorraden. Water blijft de ontwikkeling van de staat bepalen en geen enkele bron is zo belangrijk voor de stedelijke centra, boerderijen, industrie, recreatie, landschappelijke schoonheid en milieubehoud in Californië.
Maar de relatie van Californië met water is er ook een die controverses blijft oproepen.
De meest fundamentele kwesties met betrekking tot de watervoorziening van Californië draaien om het verdelen en delen van de bron – het water op de juiste plaats en op het juiste moment krijgen – terwijl ook het milieu en aquatische soorten geen schade mogen ondervinden. De distributie gaat ook gepaard met conflicten tussen concurrerende belangen over het gebruik van de beschikbare voorraden.
California’s Water Supply
Bijna 75 procent van het beschikbare oppervlaktewater is afkomstig uit het noordelijke derde deel van de staat (ten noorden van Sacramento), terwijl 80 procent van de vraag zich voordoet in het zuidelijke tweederde deel van de staat.
In een doorsnee jaar is ongeveer 40 procent van de totale watervoorziening van de staat afkomstig van grondwater. Tijdens droge jaren neemt die hoeveelheid toe tot 60 procent of meer van de totale voorraad, en dient als een kritische buffer tegen de gevolgen van droogte en klimaatverandering.
De vraag naar water is het hoogst tijdens de droge zomermaanden, wanneer er weinig natuurlijke neerslag of smeltende sneeuw valt. Het grillige klimaat van Californië leidt ook tot lange perioden van droogte en grote overstromingen.
Deze geografische verschillen zijn voor een groot deel verholpen door de aanleg van een van de meest complexe en geavanceerde systemen voor overstromingsbeheer, wateropslag en watertransport ter wereld. Een geïntegreerd systeem van federale, staats- en lokale dammen, reservoirs, pompstations en aquaducten transporteert grote delen van het oppervlaktewater van de staat over honderden kilometers.
Maar het verplaatsen van water over grote afstanden heeft geleid tot intense regionale rivaliteiten. Waterveten hebben in het verleden de staat verdeeld, waarbij noord tegen zuid, oost tegen west en drie grote belanghebbenden (landbouw, stedelijk en milieu) tegenover elkaar stonden. Er blijven heftige meningsverschillen bestaan over de manier waarop de watervoorraden van Californië worden ontwikkeld en beheerd.
Californisch water en vis en wilde dieren
Milieugroeperingen en vis- en wildbiologen stellen al jaren dat de gezondheid van de Californische vispopulaties, oevervegetatie en wilde dieren is opgeofferd om een toereikende watervoorziening voor steden en boerderijen te waarborgen. Ook het gebruik van water uit de Colorado rivier heeft tot conflicten geleid.
Een ander centraal aandachts- en twistpunt is de Sacramento San Joaquin Delta – een belangrijke waterbron voor ongeveer tweederde van de staat – omdat federale, staats- en lokale overheden en particuliere entiteiten hebben geprobeerd gebruik te maken van de bronnen ervan. In de Delta Reform Act van 2009 werd verklaard dat het beleid van de staat ten aanzien van de Delta moet zorgen voor een betrouwbaardere watervoorziening voor Californië en voor bescherming, herstel en verbetering van het ecosysteem van de Delta. Bovendien is het beleid van de staat erop gericht de afhankelijkheid van de Delta te verminderen om in de toekomstige waterbehoeften van Californië te voorzien.
Het watersysteem van Californië zal ook worden beïnvloed door de wereldwijde klimaatverandering. Deskundigen voorspellen dat hogere temperaturen, minder sneeuw, vroeger smeltende sneeuw en een stijging van de zeespiegel grote gevolgen kunnen hebben voor de watervoorziening, het overstromingsbeheer en de gezondheid van het ecosysteem.
Met dergelijke uitdagingen in het achterhoofd werkt de staat aan een evenwicht tussen de behoeften van meerdere belangen, klimaatverandering en een niet aflatende bevolkingsgroei (die naar verwachting zal groeien tot 45 miljoen in 2035). Ook Californiërs besteden veel aandacht aan hun watervoorraden en hebben obligatiemaatregelen aangenomen om het systeem te helpen onderhouden – een systeem dat meer aandacht vraagt in de vaak geplaagde staat.