Whitehorse, stad en hoofdstad (sinds 1952) van Yukon, Canada, gelegen aan de Yukon (Lewes) rivier net onder Miles Canyon en de voormalige Whitehorse Rapids (nu ondergedompeld onder Schwatka Lake, na 1958 ontstaan door een hydro-elektrische dam). Het is het hoofdkwartier van de Royal Canadian Mounted Police in Yukon en een belangrijk transportcentrum aan de Alaska Highway, dat door de lucht verbonden is met grote Noord-Amerikaanse steden. Het is al lang een uitvalsbasis voor vissers, jagers op groot wild en pelsjagers.
Nutana
Whitehorse, misschien zo genoemd omdat de witte schuimkoppen van de stroomversnellingen op de Whitehorse River leken op de manen van witte paarden, werd gesticht tijdens de Klondike Gold Rush (1897-98) als een verzamel- en distributiecentrum; het was het hoofd van de riviervaart en werd het noordelijke eindpunt van de White Pass en Yukon Route (spoorweg) vanuit Skagway. Het MacBride Museum of Yukon History in de stad herbergt overblijfselen van pioniers, en er zijn veel historische houten gebouwen, waaronder het Old Log Church Museum, de voormalige Anglicaanse parochiekerk, waar de schrijver Robert W. Service (toen parochiesecretaris) voor een concert in 1904 “The Ballad of Dangerous Dan McGrew” componeerde, maar vanwege het ribald karakter ervan besloot het niet voor te dragen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Whitehorse een basis voor de aanleg van zowel de Alaska Highway (die een reeks vliegvelden aandeed) als een pijpleiding voor ruwe olie van Norman Wells, Northwest Territories, naar een plaatselijke raffinaderij (nu gesloten). Whitehorse werd in 1950 als stad opgenomen en in 1971 werd het stedelijk gebied in de riviervallei uitgebreid tot een oppervlakte van 420 km2. De mijnbouweconomie, in de jaren 1950 gestimuleerd door een federaal programma van wegenaanleg en financiële steun, ging in de jaren 1980 achteruit. Overheid en toerisme zijn de economische pijlers, en de bevolking neemt toe door de seizoensgebonden instroom van toeristen. Aantal inwoners. (2006) 20,461; (2011) 23,276.