Als leider van kerkpersoneel of vrijwilligerswerk kun je waardevolle en unieke lessen leren van verschillende bijbelse figuren. Hier zijn er zeven van wie het leiderschap een belangrijke rol heeft gespeeld bij het leiden van de vroege kerk en het bevorderen van het evangelie.
Paulus: “Geloof in iets dat groter is dan jezelf.”
“Ik heb u aangesteld als een licht voor de heidenen, om redding te brengen tot aan de uiteinden van de aarde” (Handelingen 13:47). Paulus zag zichzelf als niets in het totale plan der dingen. Hij was volledig onderworpen aan de wil van God, en hij was toegewijd aan een specifieke, zinvolle missie. Paulus had moed in het aangezicht van tegenstand omdat hij onbegrensde horizonten had in zijn zending. Hij geloofde in zichzelf, maar hij geloofde in iets dat groter was dan hijzelf, namelijk “Jezus Christus en Hem gekruisigd,” (1 Kor. 2:2).
Nehemia: “Bouw op wat God u gegeven heeft.”
Zijn leiderschap was niet zozeer gebouwd op afstamming uit het Joodse geslacht, maar op trouw. Hij zou de muren bouwen op geloof. Hij was onduidelijk in vergelijking met andere grote helden uit het Oude Testament, maar trouw scheidde hem van middelmatigheid. God heeft elke leider specifieke gaven gegeven. Sommige zijn niet zo zichtbaar; ze zijn allemaal nuttig.
Joshua: “Breng de beste mensen naar de tafel.”
Joshua was in de aanwezigheid van God geweest. Een theofanie had plaatsgevonden in Jozua 5:15: “De bevelhebber van het leger van de Heer zei tegen Jozua: “Doe de sandalen van uw voeten af, want de plaats waar u staat is heilig.” En Jozua deed dat.”
Omwille van zijn speciale zegen werd hij aangesteld als iemand met rechterlijke bevoegdheden en verantwoordelijkheden in Jozua 14:6-15. Hij had een speciale plaats. Hij was moedig, zoals blijkt uit het spionnenscenario in Numeri 13:31.
Hij was hoogstwaarschijnlijk de afgunst van andere jonge leiders. Maar Mozes bracht hem naar de tafel van het leiderschap omdat hij de beste persoon was voor de taak. Ik denk dat hij vaardigheden bezat die Mozes zelf bewonderde, misschien zelfs benijdde.
Barnabas: “Overbrug de kloof tussen de verschillende meningen”
Hij kreeg de bijnaam “zoon der bemoediging” (Handelingen 4:36). Hij overbrugde de kloof tussen de Griekse en Joodse wereld. Geboren als Cyprioot en opgegroeid als Leviet, verbond hij de Hellenistische wereld en de kerk van Jeruzalem. Zelfs toen Johannes Marcus door Paulus ernstig werd verstoten, stond Barnabas aan de zijde van Johannes Marcus.
Hij was vrijgevig en dat overbrugt op zichzelf al de kloven van egoïstische en hebzuchtige mensen als Gods genade de kans krijgt om werkzaam te zijn. Hij verkocht zijn land en gaf het aan de kerkkas. Hij was geen “vooraanstaand” persoon, maar bleef liever op de achtergrond als een fan en aanhanger van Paulus. Het meest gedenkwaardige aspect van effectief leiderschap van een voorganger is wanneer hij de polariteiten van verschillende meningen heeft overleefd en model heeft gestaan voor het respecteren van elkaars standpunten.
Moses: “Verblind uw ogen voor kleinzielige kritiek.”
Moses werd gezien als de geduldige leider van een volk met weinig geloof (Ex. 16:8, 16-20). Zijn kerk was een murmurerend volk. Ze klaagden en zeurden bij elk ongemak (Ex. 15:24; 16: 2-3). Hij kreeg er een afkeer van. Vergeet niet dat hij op de rots sloeg en ongehoorzaam was aan God, maar zijn geduld was op. Hij had er genoeg van.
Perige kritiek slijt op de leider. De wijze leider zal zijn best doen om zijn of haar ogen te sluiten voor de kleinzieligheid van de kritiek van de gemeenteleden. Als dat niet werkt, overleeft hij ze. Zowat elke voorganger heeft wel eens “de rots geraakt”; maar dan, net als Mozes, heeft diezelfde voorganger meestal de veerkracht om dingen door te zetten. Niemand zei dat het makkelijk zou zijn.
Elijah: “Bind de banden van liefde en moed.”
De nomenclatuur van vandaag noemt het taaie liefde. Sommigen noemen het een harde geest en een teder hart. Elia had beide. Hij hield van God. Hij had de moed om het kwaad van zijn tijd aan te pakken. Waar is jullie God, vroeg hij. “Misschien slaapt hij en wordt hij wakker!” (1 Koningen 18:27).
Zijn sarcasme toonde zijn minachting voor hen die God hadden verlaten. In het leven van iedere effectieve leider is er een tijd voor liefde, maar ook een tijd voor moed. Die komt misschien niet snel. Het zal echter uiteindelijk komen. Als de leider een watje wordt, zal hij zijn leiderschapsrol verliezen. Effectieve leiders hebben de moed om te spreken, zelfs als het impopulair is om te spreken, omdat ze de waarheid met liefde spreken.
Peter: “Stuiter terug nadat je bent neergehaald.”
In Matteüs 16 was Petrus zowel een “rots” als een “struikelblok”. Hij was gezegend en beschaamd, bijna in één adem. Het is genoeg om elke voorganger te ontmoedigen. Jij bent het fundament. Je bent de advocaat van de duivel. Ontmoedigd door de afkeuring van Jezus, maar gezegend door de warmte en genegenheid van Jezus. Veerkracht kan de hoeksteen zijn van effectief leiderschap. Het ene kerklid complimenteert uw zondagochtendboodschap, het volgende klaagt over uw citaat van Carl Jung omdat hij geen christen is.