Zout is misschien niet zo schadelijk voor de gezondheid als gewoonlijk wordt beweerd, volgens een controversiële nieuwe studie die suggereert dat campagnes om mensen te overtuigen om te minderen alleen de moeite waard zijn in landen met een zeer hoge natriumconsumptie, zoals China.
De Wereldgezondheidsorganisatie beveelt aan de inname van natrium te beperken tot niet meer dan 2 gram per dag – het equivalent van 5 gram zout – vanwege het verband met een verhoogde bloeddruk, die op zijn beurt betrokken is bij beroertes.
Maar geen enkel land is er ooit in geslaagd de inname van zout of natrium zo laag te krijgen, wijzen de auteurs van de studie, gepubliceerd in het medische tijdschrift Lancet. Hun onderzoek, zeggen de Canadese academici, toont aan dat het zinloos kan zijn om het te proberen in landen als het VK en de VS.
De studie van Prof Andrew Mente van het Population Health Research Institute van Hamilton Health Sciences en McMaster University en collega’s is groot, waarbij meer dan 90.000 mensen in meer dan 300 gemeenschappen in 18 landen betrokken waren. Maar het wakkerde onmiddellijk een slepende ruzie aan met andere wetenschappers die op kruistocht zijn om onze zoutconsumptie tot bijna nul te reduceren.
Mente en collega’s ontdekten dat de schadelijke effecten van natrium – verhoogde bloeddruk en beroertes – alleen voorkwamen in landen als China, waar het liberale gebruik van sojasaus leidt tot natriumgehaltes van meer dan 5 gram per dag, het equivalent van 12 gram zout. En ze ontdekten dat zeer lage zoutgehaltes in feite leidden tot meer hartaanvallen en sterfgevallen, wat suggereert dat een gematigde zoutinname beschermend kan werken.
“Onze studie draagt bij aan het groeiende bewijs dat natrium bij een gematigde inname een gunstige rol kan spelen in de cardiovasculaire gezondheid, maar een potentieel schadelijker rol speelt wanneer de inname zeer hoog of zeer laag is. Dit is de relatie die we zouden verwachten voor elke essentiële voedingsstof en gezondheid. Ons lichaam heeft essentiële voedingsstoffen zoals natrium nodig, maar de vraag is hoeveel,” zei Mente.
Twee jaar geleden publiceerde hetzelfde team een studie met vergelijkbare resultaten, ook in de Lancet, waarbij naar individuen werd gekeken. Het werd afgemaakt door critici, die het “slechte wetenschap” noemden en de bevindingen werden verworpen door de American Heart Association.
De laatste observationele studie – geen gerandomiseerde gecontroleerde trial die verschillende groepen mensen vergelijkt – kijkt naar gemeenschappen in plaats van individuen. De studie kreeg onmiddellijk zware kritiek. De belangrijkste klacht was dat het de hoeveelheid natrium in de urine van mensen niet nauwkeurig heeft gemeten, wat over een periode van 24 uur moet gebeuren.
“De auteurs zijn niet ingegaan op een van de ernstige kritiekpunten van de bredere wetenschappelijke gemeenschap op hun studie uit 2016,” zei Graham MacGregor, hoogleraar cardiovasculaire geneeskunde aan de Queen Mary University of London, en oprichter van de zoutreductiecampagne Cash (Consensus Action on Salt and Health). “Deze kritiek omvat het gebruik van zieke deelnemers aan de studie, wat leidt tot omgekeerde causaliteit (dat wil zeggen degenen die lijden aan hartaandoeningen eten niet veel voedsel en eten bijgevolg minder zout, maar het is de ziekte die leidt tot de dood in plaats van een lagere zoutinname), en het gebruik van spot urine metingen.”
Tom Sanders, emeritus hoogleraar voeding en diëtetiek aan King’s College London, zei dat campagnes om de zoutinname te verlagen in sommige landen gunstig zijn geweest. “In het Verenigd Koninkrijk is de zoutinname in de afgelopen 30 jaar gedaald van meer dan 12 gram per dag tot 7 à 8 gram per dag, en dit ging gepaard met een daling van de gemiddelde bloeddruk van de bevolking. Japan had vroeger een zeer hoge prevalentie van hoge bloeddruk en hoge percentages beroertes, en nam in de jaren zeventig maatregelen om de zoutinname te verminderen en heeft nu veel lagere percentages,” zei hij.
Maar het is niet gemakkelijk om mensen ervan te overtuigen af te zien van zout, zeggen Franz Messerli en Louis Hofstetter, deskundigen uit Zwitserland en New York in een commentaar op de Lancet-bevindingen. Zij citeren Sir George Pickering, regius professor in de geneeskunde aan de Universiteit van Oxford, die meer dan een halve eeuw geleden schreef: “Het rigide natriumarm dieet is smakeloos, onsmakelijk, eentonig, onaanvaardbaar en onverdraaglijk. Het vereist de ascese van een religieuze ijveraar.”
In de nieuwe studie werden zowel het kalium- als het natriumgehalte in de urine van mensen gemeten en werd vastgesteld dat een hoger kaliumgehalte, dat voorkomt in fruit en groenten, het aantal beroertes, hartziekten en sterfgevallen verlaagt. “Misschien kunnen evangelisten van zoutreductie en libertariërs van zouttoevoegingen hun vitriool tijdelijk opzij zetten en de hypothese ondersteunen dat diëten die rijk zijn aan kalium aanzienlijk grotere gezondheidsvoordelen bieden dan agressieve natriumreductie,” schrijven ze.
{{topLeft}}
{{{bottomLeft}}
{{topRight}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{#paragraphs}}
{.}}
{{/paragraphs}}{highlightedText}}
- Deel op Facebook
- Deel op Twitter
- Deel via Email
- Deel op LinkedIn
- Deel op Pinterest
- Deel op WhatsApp
- Deel op Messenger