De geelgroene vlinders hebben het toneel links verlaten. Nu zijn de zwarte heksenmotten in hun plaats gekomen.
De Majanás, plaatselijk ook wel “mariposa de la muerte” of “vlinder des doods” genoemd, zijn motten die in heel Yucatan opduiken en die een beetje plaatselijke overlevering met zich meedragen. Velen denken dat hun verschijning onheilspellend is, misschien zelfs een voorbode van de dood. Of een fladderende mot die nadert zou een overleden familielid kunnen zijn die voor een verrassingsbezoek komt. Anderen denken dat het een voorbode van regen is.
De naam van deze nachtelijke wezens is gebaseerd op de Maya uitdrukking, “X’mahan Hah,” iemand die in iemand anders zijn huis woont.
Ze hebben de neiging zich in huizen op te houden. Ze kunnen op een muur of plafond gaan zitten en urenlang stil blijven zitten.
De soort kan tot 20 centimeter lang worden als de vleugels volledig zijn uitgestrekt. Door hun grillige bewegingen worden ze in het donker verward met vleermuizen, wat alleen maar meer angst oproept.
Ze komen ook voor in Centraal-Mexico, waar ze ook bekend zijn onder hun Nahuatl-naam, “mictlanpapalotl,” of “vlinder uit het land van de doden.” Dus ook daar wordt hun bestaan geassocieerd met de dood. In delen van Mexico grappen sommige mensen dat als er een over iemands hoofd vliegt, de persoon zijn haar zal verliezen.
In Colombia denkt men dat het tovenaressen zijn die zijn gestorven, maar die niet in de hemel konden komen en naar de aarde terugkeerden als zwarte heksenmotten.
Op de Bahama’s worden ze als geluksbrengers beschouwd. Als er een op je landt, betekent dat dat er geld op komst is. In Texas is het een goed voorteken als er een voor je deur verschijnt en is het tijd om een lot te kopen.
Wetenschappers en ecologen dringen er bij het publiek op aan om Majanás niet te doden of te vangen, omdat ze naast andere belangrijke taken, de bijen helpen bij de bestuiving. Dat wil zeggen, wanneer ze niet aan iemands plafond hangen.
Met informatie van Sipse