Tablica routingu to zbiór reguł, często wyświetlanych w formie tabeli, które są używane do określenia, gdzie będą kierowane pakiety danych podróżujące przez sieć Internet Protocol (IP). Wszystkie urządzenia obsługujące protokół IP, w tym routery i przełączniki, korzystają z tablic routingu.
Tablica routingu zawiera informacje niezbędne do przekazania pakietu po najlepszej ścieżce w kierunku jego miejsca przeznaczenia. Każdy pakiet zawiera informacje o swoim pochodzeniu i miejscu docelowym. Kiedy pakiet jest odbierany, urządzenie sieciowe bada go i dopasowuje do wpisu w tablicy routingu zapewniającego najlepsze dopasowanie do miejsca docelowego. Tabela dostarcza następnie urządzeniu instrukcji dotyczących wysłania pakietu do następnego punktu na jego trasie w sieci.
Podstawowa tabela routingu zawiera następujące informacje:
- Docel: Adres IP ostatecznego miejsca docelowego pakietu
- Next hop: Adres IP, do którego pakiet jest przekazywany
- Interfejs: Wyjściowy interfejs sieciowy, którego urządzenie powinno użyć podczas przekazywania pakietu do następnego skoku lub ostatecznego miejsca docelowego
- Metryka: Przypisuje koszt do każdej dostępnej trasy, aby można było wybrać najbardziej opłacalną ścieżkę
- Routes: Obejmuje podsieci podłączone bezpośrednio, podsieci pośrednie, które nie są podłączone do urządzenia, ale można się do nich dostać przez jeden lub więcej węzłów, oraz trasy domyślne używane w przypadku określonych typów ruchu lub gdy brakuje informacji.
Tablice routingu mogą być utrzymywane ręcznie lub dynamicznie. Tablice dla statycznych urządzeń sieciowych nie zmieniają się, chyba że administrator sieci zmieni je ręcznie. W routingu dynamicznym, urządzenia budują i utrzymują swoje tablice routingu automatycznie, używając protokołów routingu do wymiany informacji o topologii otaczającej sieci. Dynamiczne tablice routingu pozwalają urządzeniom „słuchać” sieci i reagować na zdarzenia takie jak awarie urządzeń i przeciążenie sieci.
.