The Berkeley Beacon

The Oxymoron of Fiscally Conservative, Socially Liberal Ideology

Pamiętasz, kiedy po raz pierwszy nauczyłeś się oksymoronów w szkole podstawowej, a ty siedziałeś w klasie przez resztę dnia, myśląc o nowych? To zabawne, ta ironia, która zawiera się w kilku prostych słowach. Jumbo shrimp. Słodko-gorzki. Głucha cisza. Wyraźnie niezrozumiany. Społecznie liberalny, fiskalnie konserwatywny.

Identyfikacja jako społecznie liberalna i fiskalnie konserwatywna mówi światu „Troszczę się o ludzi, ale nie na tyle, by widzieć, że troszczę się o nich na poziomie systemowym”. Kluczową rzeczą, której społecznie liberalni, fiskalnie konserwatywni zwolennicy nie dostrzegają, jest to, że w kapitalistycznej globalnej gospodarce pieniądze są materializacją troski. Empatia może zajść tylko tak daleko, gdy w grę wchodzą życia, a empatia potrzebuje funduszy, aby przekształcić się w kompleksowe działanie.

Wyobraź sobie amerykańskie spektrum polityczne jako linię, której jeden koniec jest oznaczony jako „lewy”, a drugi jako „prawy”. W środku linii jest narysowany mały prostokąt zwany „Oknem Overtona”, oznaczający umiarkowany punkt widzenia. To pole przesuwa się po linii i wszystko, co się w nim znajduje, bez względu na jego umiejscowienie na linii, reprezentuje znormalizowane idee. Wszystko poza Oknem Overtona jest uważane za radykalne. Amerykańska polityka jest prawicowa, a Okno Overtona przechyla się lekko na prawo. Na przykład, Stany Zjednoczone wciąż nie wprowadziły nakazu płatnego urlopu dla nowych rodziców. A powszechna opieka zdrowotna, choć zyskuje na popularności wśród postępowców, nadal jest postrzegana jako radykalna. Rozszerzanie programów społecznych w Stanach Zjednoczonych, z perspektywy prawicowego okna Overtona, jest postrzegane jako kosztowne, niepotrzebne i naruszające indywidualność. Ci, którzy głoszą konserwatywną politykę fiskalną, chcą mniej rządu, stale widząc go w opozycji do indywidualnej wolności. Cóż jest bardziej amerykańskiego niż to sformułowanie: wolność jednostki? Ja twierdzę, że jeszcze lepsze: zmiana systemowa. Bez względu na to, jak dobrze konserwatysta fiskalny przekonuje sam siebie, że jest społecznie postępowy, nie wystarczy to dla dobrobytu wszystkich istot, jeśli ta blokada amerykańskiego indywidualizmu nadal będzie stała na czele amerykańskiej ideologii politycznej.

Przywoływałem hipotetyczne hipotezy, oksymorony i wyjaśniałem Okno Overtona, ale nic nie pomaga w zrozumieniu jak przykład. A więc mamy tu prawdziwy problem: Zachodnie Wybrzeże płonie. Przemysłowy koszmar Luizjany, „Cancer Alley”, nadal zabija mieszkających tam ludzi. Floryda doświadcza powodzi na wybrzeżu, które w ciągu najbliższych 30 lat mają się tylko pogorszyć.

Zmiana klimatu nie jest nieuchronna – ona dzieje się już teraz. Przy obecnym tempie globalnej emisji gazów cieplarnianych, średnia temperatura na świecie wzrośnie o cztery do ośmiu stopni Fahrenheita tylko w tym stuleciu. Globalny klimat ociepla się w wyniku spalania paliw kopalnych, pobierając z Ziemi nieodnawialne zasoby za darmo. Ale w życiu nic nie jest za darmo. Ceną, jaką ludzkość płaci za wydobywanie i eksploatację Ziemi przez wieki, jest katastrofa klimatyczna. Jedyny sposób na złagodzenie zmian klimatycznych opiera się na dwóch rzeczach: wydawaniu pieniędzy i współpracy. Konserwatyzm fiskalny jest zaprzeczeniem obu. W ideologii konserwatywnej pieniądze są dla jednostki, używane tylko dla jej osobistych korzyści, podczas gdy współpraca z jakąkolwiek instytucją większą niż ona sama – rządem – zazwyczaj deprecjonuje wolność, jaką człowiek ma, by robić, co mu się podoba. Konserwatyzm fiskalny jest ideologią dla uprzywilejowanych, ludzi, których z powodu ich bogactwa nie dotykają obecne katastrofy związane ze zmianami klimatycznymi. Konserwatyzm fiskalny zakłada, że każdy ma dostęp do wolności, ale to po prostu nie jest prawdą dla ludzi, którzy nie mają środków finansowych na utrzymanie.

Konserwatyści fiskalni, którzy są oderwani od społeczności o niższychspołeczności o niższych dochodach, ludzi najbardziej cierpiących z powodu zmian klimatycznych, nie chcą rozszerzać pieniędzy, które mogłyby złagodzić ich obciążenia. Wolność jednostki jest odbierana przez jeden pożar, jeden huragan, jeden zakład przemysłowy, a zbiorowa pomoc finansowa jest jedyną rzeczą, która zmniejszy szkody, a nie niezależność finansowa. Nie można nazywać się społecznie liberalnym, jeśli odmawia się zapewnienia środków do urzeczywistnienia tych społecznie liberalnych przekonań.

Ponieważ Okno Overtona przechyla się w stronę prawicy, amerykańska polityka piętnuje Zielony Nowy Ład za jego kosztowne cele. Nawet Joe Biden w swojej kampanii prezydenckiej odżegnywał się od powiązań z nim. Konserwatyzm fiskalny, bez względu na przynależność polityczną, jest popularny, ponieważ jest postrzegany jako „umiarkowane” stanowisko w kwestiach, które mają wysoką cenę. Wstrzymanie finansowania nie jest jednak brakiem działania, ale działaniem celowym. To mówienie społecznościom, które potrzebują funduszy: „Cenimy pieniądze bardziej niż twoje życie”. Gdyby społecznie liberalni, fiskalnie konserwatywni ideolodzy naprawdę cenili wolność, nie byliby fiskalnie konserwatywni. To, co naprawdę mają na myśli, gdy mówią, że cenią wolność, to nie wolność dla wszystkich ludzi, ale wolność dla ich portfeli.