Flaga Izraela jest widoczna w całym kraju, i jest symbolem radości i zrealizowanych marzeń dla wielu. Jeśli kochasz Izrael, to prawdopodobnie jest ona również droga dla Ciebie. Znaczenie i symbolika flagi jest ważna dla wszystkich, którzy kochają Izrael, ponieważ opowiada ona historię Boga i jego ludu.
Podstawą jest szal modlitewny
Tło jest białe, z dwoma niebieskimi paskami. Ma to symbolizować „tałes” – żydowski szal modlitewny. Noszenie tałesu rozwinęło się z tego przykazania w Księdze Liczb:
Znowu Pan przemówił do Mojżesza, mówiąc: „Mów do synów Izraela: Powiedz im, aby zrobili frędzle na rogach swoich szat przez całe swoje pokolenie i aby włożyli niebieską nić w frędzle na rogach.
„I będziesz miał frędzle, abyś mógł na nie patrzeć i pamiętać o wszystkich przykazaniach Pana i wykonywać je… i być świętym dla swego Boga” Liczb 15:37-40
Frędzle musiały być przymocowane do szaty, a ta szata stała się znana jako tałes, czyli szal modlitewny. Zauważcie, że Bóg określił, iż należało użyć niebieskiej nici. Błękit symbolizował świętość, błękit mówił o niebiosach. Niebieska tkanina była używana do przykrycia arki przymierza i pojawia się wiele razy w opisach przybytku. Yeshua patrzył w niebo, gdy modlił się w kierunku niebios, a my mamy kojarzyć niebieski z boskością.
Frędzle też są ważne i mają królewskie konotacje. Kiedy w czasach starożytnych dodawano frędzle do szaty, symbolizowały one władzę noszącego. Nie były one noszone przez zwykłych ludzi, ale przez szlachtę lub rodzinę królewską. Izraelczycy zostali powołani do bycia królestwem kapłanów, a tałes jest symbolem tej tożsamości i powołania.
„Tak powiesz do domu Jakuba i powiesz do ludu Izraela: 'Sami widzieliście, co uczyniłem Egipcjanom, jak zaniosłem was na skrzydłach orlich i przyprowadziłem do siebie. Teraz więc, jeżeli rzeczywiście będziecie posłuszni mojemu głosowi i dotrzymacie mojego przymierza, będziecie moją skarbnicą wśród wszystkich narodów, bo cała ziemia jest moja, i będziecie mi królestwem kapłanów i narodem świętym. To są słowa, które będziesz mówił do ludu izraelskiego.” (Wj 19, 4-6)
Nakaz posiadania frędzli z niebieską nitką nie znajdował się w prawie przekazanym na Synaju. Pojawił się on później, w wyniku grzechu Izraela, aby pomóc ludowi izraelskiemu pamiętać o Bożych prawach. Księga Liczb 15 opowiada o człowieku, którego przyłapano na zbieraniu drewna w szabat i który w rezultacie został ukamienowany. Bóg wyjaśnia, że istnieje jedna Tora dla synów Izraela i dla tych, którzy żyją wśród nich (pamiętajmy, że do Izraela przyłączyło się wielkie mieszane tłumy – Wj 12,38) i że istnieją konsekwencje za grzech popełniony wyzywająco, ale także nieumyślnie. Nawet w przypadku zapomnienia lub niewiedzy, ofiary są nadal konieczne, aby przywrócić czystość i właściwą relację z Bogiem.
Frędzle były Bożym sposobem na danie ludowi izraelskiemu namacalnego przypomnienia, by przestrzegał Jego przykazań, trochę jak kawałek sznurka zawiązany wokół palca lub węzeł w chusteczce do nosa.
Więc podstawa flagi tylko z kilkoma niebieskimi pasami na białym tle mówi nam całkiem sporo o historii między Bogiem a jego ludem: Błękit tałesu reprezentuje niebo, biel to czystość przyniesiona przez konieczne ofiary. Cała podstawa tałesu powstała w kontekście odpowiedzi Boga na grzech Izraela poprzez symboliczne, oznaczone kolorami instrukcje, które miały pomóc im pamiętać o Jego przykazaniach. Bóg dał już swoje prawo na Synaju, ale lud zawodził, a Bóg już wtedy łaskawie tworzył przydatne narzędzia, aby pamiętać o swoim przymierzu i utrzymać się na właściwej drodze. Frędzle były widocznym przypomnieniem o Bożych prawach, ale także oznaczały specjalne powołanie Izraela do bycia królestwem kapłanów, wyodrębnionym dla Jego celów. Jest to doskonały obraz stałego, przymierza Izraela z Bogiem: są Jego ludem, i choć mogą zawieść, wierność Boga wobec nich jest wieczna.
Gwiazda
Znany często jako Gwiazda (lub tarcza) Dawida, ten heksagram pochodzi raczej z czasów jego syna Salomona. Kiedy gwiazda znajduje się wewnątrz okręgu, znana jest jako Pieczęć Salomona i wydaje się mieć raczej mroczne pochodzenie. Możliwe, że została ona wprowadzona przez jedną z pogańskich żon Salomona, ale trudno to stwierdzić na pewno. Może to być nawet „Gwiazda Rephana” wspomniana w Dziejach Apostolskich 7 w beznamiętnej mowie Szczepana do przywódców religijnych, którzy zamierzali go ukamienować:
„Wzięliście namiot Molocha
i gwiazdę waszego boga Rephana,
obrazy, które zrobiliście, aby oddawać im cześć;
i wyślę was na wygnanie za Babilon.” (Dzieje Apostolskie 7:43)
Symbolem Izraela zawsze tradycyjnie była menora – właściwe i pasujące przedstawienie Bożego planu i celów wyprowadzenia Mesjasza na świat z wnętrza narodu izraelskiego. Gwiazda była używana na amuletach, ale nie była używana jako symbol narodu żydowskiego aż do 14 wieku, ale przez cały 17 wiek zaczęła coraz bardziej reprezentować Izrael. W 1897 r. stała się emblematem ruchu syjonistycznego, a w 1948 r. znalazła się na fladze.
Bez zagłębiania się zbytnio w smutną historię o tym, jak wróg oszukał dzieci Izraela raz za razem, wystarczy powiedzieć, że ta gwiazda nie jest bardzo bogobojna. Jednakże reprezentuje ona część rzeczywistości dzisiejszego Izraela.
Gdy Bóg działa i tworzy, wróg nie jest daleko w tyle, skręcając, zniekształcając i produkując podróbki. Ale te podróbki nie pozbywają się oryginału tak samo jak fałszywe banknoty nie unieważniają prawdziwych. One istnieją obok siebie i mogą spowodować wiele zamieszania i bałaganu. Chociaż Izrael został przywrócony do życia ręką Bożą (i zachowany dzięki Boskiej interwencji przy wielu okazjach), to współczesne państwo Izrael nie jest odporne na wtrącanie się wroga, a my jesteśmy naiwni, myśląc, że wszystko jest czyste jak śnieg. Tak nie jest. W samych fundamentach współczesnego państwa działało wiele masonerii, ale to w żaden sposób nie umniejsza faktu, że potomkowie Izraela zostali wskrzeszeni z 2000 lat wygnania. Biblia mówi nam, że Bóg powołał Abrahama, Izaaka i Jakuba, że uratował dwanaście plemion Izraela przez Józefa w Egipcie, dał im swoją Torę przez Mojżesza na Synaju i zachował ich przez całą historię… i zbiera ich teraz w naszych czasach, tak jak obiecał. Te fakty pozostają prawdziwe. Te dwie historie istnieją obok siebie.
Pszenica i kąkol
Jeszua daje nam tę pomocną ilustrację:
Przedstawił im inną przypowieść, mówiąc: „Królestwo niebieskie można porównać do człowieka, który zasiał dobre ziarno na swoim polu, lecz gdy jego ludzie spali, przyszedł jego wróg, zasiał chwasty wśród pszenicy i odszedł. Gdy więc rośliny wzeszły i wydały ziarno, wtedy pojawiły się też chwasty. A słudzy pana domu przyszli i rzekli do niego: „Panie, czy nie posiałeś dobrego ziarna na swoim polu? A on rzekł do nich: „Nieprzyjaciel to uczynił”. Rzekli więc do Niego słudzy: „Czy chcesz więc, abyśmy poszli i zebrali je? Lecz On rzekł: „Nie, abyście zbierając chwasty, nie wykorzenili wraz z nimi pszenicy. Niech rosną razem aż do żniwa, a w czasie żniwa powiem żniwiarzom: „Zbierzcie najpierw chwasty i zwiążcie je w snopki na spalenie, ale pszenicę zgromadźcie do mojej stodoły.””
Zarówno dobrzy, jak i źli są wymieszani razem, ale nie popełnijcie błędu, Bóg wie, którzy są którzy! I w końcu wszystko uporządkuje.
Więc na wiele sposobów flaga jest doskonałym emblematem dzisiejszego państwa Izrael, opowiadającym dwie historie: O wybraństwie królestwa kapłanów, ludu Izraela i ich trwałej, przymierzowej relacji ze swoim boskim Bogiem, oraz symbol sugerujący ingerencję wroga pośród tego wszystkiego.
Nie widzę potrzeby odrzucania flagi z powodu gwiazdy – Bóg jest świadomy tego, co się dzieje, wie wszystko i jest ponad wszystkim. Ta historia jeszcze się nie skończyła. Sądząc po dotychczasowej wierności Boga wobec Jego obietnic, gdy chodzi o Izrael, możemy być pewni, że wszystko ułoży się dokładnie tak, jak mówi w swoim Słowie.
The Tallit and Tzitzit by Rich Robinson | Jan 1, 1994
HaAretz, The Star of David: More Than Just a Symbol of the Jewish People or Nazi Persecution, Ronen Shnidman, Feb 17, 2014