Jeden z twoich starszych pacjentów przychodzi na wizytę i zauważasz, że ma on problemy z przypominaniem sobie rzeczy, wykonywaniem wspólnych zadań i zwracaniem uwagi podczas rozmów. I nie jest to zwykły rodzaj zapomnienia, który pojawia się wraz z wiekiem lub stresem. Nie, ich problemy z uwagą, pamięcią i planowaniem wydają się być bardziej zgodne z tymi, które są typowe dla łagodnych zaburzeń poznawczych lub nawet demencji. Ale, może być zaskoczony, aby dowiedzieć się, że istnieje inne (często pomijane) zaburzenie, które powoduje te objawy, jak również: zaburzenia uwagi z deficytem / nadpobudliwością (ADHD).
Objawy ADHD mogą przenosić się na dorosłość u dwóchthirds of patients who had ADHD as children.
Although zwykle związane z dziećmi w wieku szkolnym, niektóre starsze osoby dorosłe z uwagą i problemami z pamięcią może mieć ADHD. Naukowcy wykazali, że objawy ADHD mogą przenosić się na dorosłość dla dwóch trzecich pacjentów, którzy mieli ADHD jako dzieci.
Oto, co wszyscy lekarze powinni wiedzieć o tym zaskakującym sprawcy utraty pamięci:
Powszechność ADHD u dorosłych
ADHD jest również jednym z najbardziej dziedzicznych zaburzeń zdrowotnych, co oznacza, że ktoś z ADHD może mieć rodzica, dziadka lub rodzeństwo z tym zaburzeniem. Jest to zróżnicowane zaburzenie neuropsychiatryczne, które jest bardziej wymiarowe niż kategoryczne. ADHD występuje najczęściej u dzieci i nastolatków, z częstością występowania 5%, ale dorośli też mogą je mieć.
Zgodnie z National Institutes of Mental Health, ogólna częstość występowania ADHD u dorosłych Amerykanów w wieku 18-44 lat wynosi 4,4%, z wyższą częstością występowania wśród mężczyzn (5,4%) niż kobiet (3,2%). Częstość występowania ADHD w ciągu całego życia u dorosłych Amerykanów w tym samym przedziale wiekowym wynosi 8,1%.
W przeglądzie systematycznym opublikowanym w Neuropsychiatric Disease and Treatment, badacze zasugerowali, że częstość występowania objawów ADHD spada do 1,0% do 2,8% u osób w podeszłym wieku. Nie jest jasne, dlaczego częstość występowania jest tak niska w tym starszym podzbiorze populacji, ale autorzy spekulowali na temat kilku możliwych powodów. Po pierwsze, osoby z ADHD mogą umrzeć młodo z powodu wypadków, nadużywania substancji, zaburzeń nastroju i tak dalej. Po drugie, brak kryteriów diagnostycznych związanych z wiekiem może przyczynić się do niedodiagnozowania. Po trzecie, diagnostyka różnicowa dla ADHD w starszym wieku jest długa i obejmuje łagodne zaburzenia poznawcze, demencję, inne zaburzenia neurodegeneracyjne, polifarmację, zaburzenia snu, przewlekły ból i trudności z widzeniem/słuchaniem. ADHD może zatem zostać pomylone z jednym z tych innych schorzeń.
„Pomimo braku badań nad ADHD u dorosłych w wieku ≥ 50 lat i wielu pytań bez odpowiedzi dotyczących rozpowszechnienia i utrzymywania się ADHD w ciągu całego życia, istnieją powody, aby sądzić, że ADHD lub resztkowe ADHD utrzymuje się w średnim wieku i późnej dorosłości u dużej liczby pacjentów” – wyjaśnili autorzy.
Dodali oni: „Szereg ostatnich badań z różnych krajów wykorzystujących krajowe rejestry i bazy danych o receptach wykazało, że coraz większa liczba pacjentów w wieku ≥ 50 lat jest oceniana i leczona z powodu ADHD na całym świecie.”
Problemy z pamięcią i inne objawy
Młodzi ludzie z ADHD często prezentują nieuwagę, impulsywność i nadpobudliwość. Patologia strukturalna i funkcjonalna jest powszechna, z problemami w szkole i w pracy, jak również w sytuacjach społecznych. Ponieważ objawy ADHD mogą rozciągać się na dorosłość dla wielu pacjentów (i coraz więcej ludzi żyje dłużej), temat nabrał większej wagi w ostatnich czasach. Ale badania na ten temat są ograniczone, z kilkoma opisami przypadków.
Co wiemy, to że dorośli z ADHD mają wysokie wskaźniki depresji, lęku, nadużywania substancji i uzależnienia, jak również zaburzenia osobowości i problemy z poczuciem własnej wartości. U osób starszych, emerytura może nasilić objawy ADHD, podobnie jak brak struktury w czasie wakacji letnich może zaostrzyć stan w dotkniętych dzieci w wieku szkolnym. Nadpobudliwość zazwyczaj ustępuje w wieku dojrzałym, ale wzmożona aktywność ruchowa, wiercenie się, niecierpliwość, podejmowanie ryzyka i poszukiwanie wrażeń są powszechne – wszystkie one mogą powodować znaczne pogorszenie.
Dodatkowo, dorośli z uporczywym (dorosłym) ADHD mogą być podatni na nieuwagę, słabą koncentrację, zapominanie, rozproszenie uwagi, dezorganizację, brak sumienności, drażliwość, labilność emocjonalną, a co najważniejsze, problemy z pamięcią roboczą. Pamięć robocza odnosi się do zdolności do utrzymania lub przekierowania uwagi, jak również do samokontroli. Problemy te zaczynają się w dzieciństwie i mogą się pogarszać wraz z wiekiem.
Badacze, którzy przeprowadzili badanie w celu określenia, jak dobrze ADHD jest identyfikowane i adresowane w amerykańskich klinikach pamięci stwierdzili, że ADHD może nie być postrzegane lub rozpoznawane tak często w klinikach pamięci. Spekulowali, że powodem takiej błędnej identyfikacji może być fakt, że ADHD jest mniej powszechne w późniejszym okresie życia, a objawy mogą być błędnie przypisywane związanemu z wiekiem pogorszeniu funkcji poznawczych.
„Ponieważ uwaga jest ważnym składnikiem procesów pamięciowych, u pacjentów z upośledzoną zdolnością uwagi prawdopodobnie wystąpią deficyty pamięci. Przeszkolony neuropsycholog używający kompleksowej baterii neuropsychologicznej prawdopodobnie byłby w stanie odróżnić trudności z uwagą i pamięcią wynikające z ADHD od tych wynikających z nabytych zaburzeń funkcji poznawczych, takich jak otępienie, ponieważ wzorzec deficytów w ADHD obejmuje zmniejszone tempo uczenia się, podczas gdy otępienie zwykle wiąże się z szybkim tempem zapominania” – napisali autorzy.
„Jednakże, zwięzłość wielu baterii badań przesiewowych pamięci i nakładanie się objawów może powodować niepewność co do etiologii. Kiedy pacjenci geriatryczni zgłaszają się do klinik pamięci z zaburzeniami pamięci, obecność ADHD może być zmienną zakłócającą” – dodali.
Leczenie
Nie ma lekarstwa na ADHD. Ale pewne interwencje mogą pomóc w poprawie pamięci roboczej. Niektórzy badacze sugerują, że ćwiczenia umysłowe, takie jak łamigłówki, mogą zwiększyć pamięć roboczą u osób z ADHD. Korzystanie z narzędzi organizacyjnych – kalendarze, alarmy, notatki samoprzylepne i planery dzienne – może również pomóc w zarządzaniu problemów z pamięcią i innych objawów ADHD. Ponadto, terapie behawioralne mogą również pracować w celu poprawy zarządzania czasem, zarządzania pieniędzmi, produktywności, niepokoju i jakości życia. Istnieje jednak jedno ważne zastrzeżenie do tych sugestii: Ze względu na ograniczone badania na dorosłych z ADHD, środki te są oparte na niepotwierdzonych doniesieniach, jak również wyniki badań klinicznych u dzieci i młodzieży.
Jeśli chodzi o terapie farmaceutyczne, leki pobudzające takie jak metylofenidat lub dekstroamfetamina okazały się skuteczne w leczeniu ADHD u dorosłych, w tym osób starszych. Te zabiegi są również skuteczne w odniesieniu do kwestii, takich jak funkcji wykonawczych i pamięci roboczej. Chociaż, specjalne względy w starszych populacjach obejmują ryzyko zwiększonego ciśnienia krwi / tętna i arytmii u osób z chorobą wieńcową.
„Wraz ze starzeniem się, szereg zmian występuje, które modyfikują farmakokinetykę i farmakodynamikę leków psychotropowych. Może to wpływać na skuteczność, tolerancję i bezpieczeństwo każdego leczenia psychofarmakologicznego. Leczenie farmakologiczne u starszych dorosłych powinno przebiegać zgodnie z podobnymi wytycznymi jak u młodszych pacjentów, z wyjątkiem tego, że dawkowanie leków i szybkość miareczkowania powinny być wolniejsze i rozpoczynać się od niższego poziomu” – napisali autorzy przeglądu. Dodatkowe słowo ostrzeżenia: Starsi dorośli mogą wykazywać zmniejszony metabolizm leków i zwiększoną wrażliwość na działania niepożądane.