Christine, film, został otwarty w wybranych amerykańskich kinach w pierwszych dniach grudnia 1983 roku. Z budżetem 10 milionów dolarów, film zarobił tylko 21 milionów dolarów na otwarciu, co nie jest świetnym wynikiem. To nie jest zły, ale to nie jest wielki albo.
Na plus, w latach, które minęły, świat nauczył się uważać Christine za prawdziwy klasyk horroru, który staje się lepszy z każdym obejrzeniem. W tym samym czasie, przyszliśmy docenić piękno filmu wiodącej pani, tak bardzo, że 4 pozostałe pojazdy są teraz warte fortunę, a kluby Christine wyrosły w całych Stanach Zjednoczonych.
The fabuła filmu była dość prosta: nastolatek bez prawdziwych przyjaciół, ale mnóstwo wrogów tworzy specjalną więź z jego 1958 Plymouth Fury, o nazwie Christine, który kupił jako używany i naprawił ją. Christine nie jest jednak zwykłym samochodem, o czym Arnie wkrótce się przekonuje; ma swój własny umysł – i to bardzo zły. Podsumowując w zaledwie kilku słowach, ktokolwiek przekroczy Arniego, spotka się ze swoim stwórcą dużo wcześniej. Christine nie szczędzi środków, aby zabić kogokolwiek, kto jej zdaniem musi umrzeć, a widzowie dowiadują się, że jest odporna na ogień, wypadki i wszelkie inne rodzaje uszkodzeń.
Oparta na scenariuszu Billa Phillipsa, który pracował na podstawie niewydanej jeszcze (wtedy) książki Stephena Kinga, Christine wniosła do kin coś nowego: przerażający pomysł, że coś tak pozornie godnego zaufania jak samochód może cię celowo zabić. Amerykanie (i nie tylko) uważają swoje pojazdy za część rodziny, a książka Kinga miała odwrócić ich uwagę, pokazać, co by się stało, gdyby ten członek rodziny nagle stał się czujący, morderczy i pozornie niezniszczalny.
Christine to jeden z pierwszych filmów, w których w tytułowej roli występuje samochód. Nic dziwnego, że największa część budżetu poszła na Christine – nie dosłownie, choć. Producenci kupili 20 lub 24 (źródła nie są zgodne co do dokładnej liczby) Plymouthów, z których część wykorzystali na części, a część do kaskaderskich popisów. Chcieli tylko Furie z 1958 roku, ale dostali też Belvedere’y i Savoy’e, a także kilka z 1957 roku. Używali ich głównie na części.
Ponieważ tak duża część budżetu filmu poszła na samochody i dopasowanie ich do kaskaderskich wyczynów, producenci musieli przemyśleć swój początkowy casting tuż przed rozpoczęciem zdjęć. Nie mogli już sobie pozwolić na płacenie znanym aktorom, więc postawili na względnych nowicjuszy, co na dłuższą metę wyszło im na dobre, ponieważ pozwoliło Christine zabłysnąć w całej swojej nikczemności.
Dziś, gdy rzadko mamy okazję zobaczyć porządny horror, Christine się wyróżnia. To inteligentny kawałek filmografii, zwłaszcza jeśli weźmiemy pod uwagę, że w tamtych czasach nie mieli CGI, aby wszystko ułatwić. W filmie wykorzystano na przykład 20 kaskaderów, a jednym z nich był Terry Leonard, który pracował jako kaskader dla Harrisona Forda w filmach o Indiana Jonesie. Cała akcja została nakręcona w prawdziwym życiu, a wszystkie efekty są praktyczne, a nie generowane komputerowo.
Kiedy Christine staje się mordercza, jej okna stają się czarne. To był pomysł Carpentera, aby pokazać zamiar Christine, ale służył również praktyczny cel: aby uniemożliwić widzom widzenie kierowcy. Z drugiej strony, oznaczało to, że biedny koleś za kierownicą musiał prowadzić na oślep – a to, czasami, oznaczało jazdę przez budynki lub z samochodem w płomieniach.
Jedyną rzeczą, która nie była prawdziwa w Christine, był ryk silnika. Producenci uważali, że odgłosy silnika każdego z Plymouthów, które mieli, nie były wystarczająco agresywne, więc dubbingowali je w postprodukcji. Użyli dźwięku silnika z 1970 Mustang 428 Super Cobra Jet dla głosu, który wybrali za to, że był bardzo charakterystyczny, zapadający w pamięć i agresywny: tak jak sama Christine.
Pytany kiedyś, dlaczego zrobiłby z samochodu głównego bohatera swojej książki, Stephen King powiedział, że wybrał Plymoutha Fury, ponieważ był to „zapomniany samochód”. „Nie chciałem samochodu, który miał już przywiązaną do siebie legendę, jak Thunderbird z lat 50-tych” – dodał.
I ta decyzja, z pomocą filmu Carpentera, zmieniła Christine w najbardziej złe samochody filmowe wszech czasów, prawdziwy „strach na kółkach”. Wszystkiego najlepszego z okazji 35. urodzin, kochanie!
