Gdy to piszę, Komisja Wywiadowcza Izby głosowała nad przyjęciem Raportu Śledztwa w sprawie Impeachmentu wzdłuż ścisłych linii partyjnych. Wszyscy 13 Demokratów w komisji głosowało na „Tak”; wszyscy dziewięciu Republikańskich członków komisji głosowało na „Nie”. Ten podział na linie partyjne nie jest ani niezwykły, ani nieprzewidywalny, ale odzwierciedla głębokie partyjniactwo, które jest jednym z definiujących aspektów naszego amerykańskiego społeczeństwa dzisiaj.
Używam tu celowo słów „amerykańskie społeczeństwo”, a nie „amerykańska polityka”. Wiemy, że osobista tożsamość partyzancka wpływa na poglądy na wiele różnych kwestii politycznych, a partyjność jest oczywiście czynnikiem determinującym poglądy ludzi na temat ich przywódców politycznych. Jednak ostatnie analizy Gallupa pokazują, jak bardzo nasza dzisiejsza tożsamość polityczna jest częścią naszych poglądów na wiele innych aspektów życia, które często nie są bezpośrednio związane z polityką. Osobista tożsamość polityczna wpływa między innymi na poglądy na temat narodowego systemu opieki zdrowotnej, sposób postrzegania gospodarki, ogólne zadowolenie z tego, co dzieje się w kraju, poglądy na temat bezpieczeństwa krajowych szkół, obawy przed masowymi strzelaninami, zadowolenie z pracy, poglądy na temat stanu środowiska naturalnego oraz poglądy na temat własnej sytuacji życiowej.
Wpływ partyjniactwa politycznego wydaje się wzrastać. Jak udokumentował mój kolega Jeff Jones, różnica między ocenami aprobaty pracy prezydenta Donalda Trumpa przez Republikanów i Demokratów jest największa, jaką Gallup kiedykolwiek zmierzył dla prezydenta, przyćmiewając i tak już wysoką polaryzację mierzoną w aprobacie dla prezydenta Baracka Obamy.
Pew Research niedawno przedstawił raport na temat poglądów Amerykanów na przeciwną partię polityczną, stwierdzając, że „poziom podziału i wrogości — w tym negatywne uczucia wśród partyzantów w stosunku do członków partii przeciwnej — tylko się pogłębił.”
Ważny przegląd badań akademickich dokonany przez dziennikarza Thomasa Edsalla w zeszłym roku podkreślił stopień, w jakim polaryzacja polityczna coraz bardziej przybiera emocjonalnie negatywny ton. Jak zauważa Edsall: „Wrogość do partii opozycyjnej i jej kandydatów osiągnęła obecnie poziom, na którym wstręt motywuje wyborców bardziej niż lojalność”, a „Budująca siła partyzanckiej antypatii — 'negatywna partyzantka' — radykalnie zmieniła politykę. Gniew stał się podstawowym narzędziem motywowania wyborców.”
Istnieją pewne korzyści z rosnącej polaryzacji politycznej
Czy ten coraz bardziej wszechobecny wpływ partii jako kluczowego i definiującego aspektu sposobu, w jaki Amerykanie patrzą na otaczający ich świat jest dobry czy zły? Jak w przypadku niemal wszystkich tego typu pytań, odpowiedź jest złożona.
Istnieją pewne korzyści dla jednostek i społeczeństwa wynikające z politycznej polaryzacji i konfliktu między przeciwstawnymi punktami widzenia. Jak wiemy, Ojcowie Założyciele przewidzieli, że będą konflikty między frakcjami w naszym społeczeństwie i stworzyli trzy gałęzie naszego rządu federalnego, aby sobie z nimi poradzić. Jeśli wszystko jest właściwie traktowane, istnieje większe prawdopodobieństwo pojawienia się optymalnych rozwiązań, gdy wszystko poddawane jest sceptycznej analizie. (Podobnie miliarder Ray Dalio definiuje ten proces ciągłego kwestionowania jako poszukiwanie „radykalnej prawdy” i twierdzi, że jest to sekret jego sukcesu w biznesie.)
Dodatkowo, silne emocjonalne przywiązanie do swojej politycznej i ideologicznej grupy odniesienia może mieć bardzo pozytywne skutki dla jednostek, które zyskują sens i cel w życiu dzięki solidarności społecznej z grupą wewnętrzną, a jednocześnie walczą z groźnymi wrogami. Perspektywy partyzanckie „my kontra oni” są dla wielu osób łatwiejsze do opanowania pod względem poznawczym niż złożone podejścia do kwestii i sytuacji, które próbują brać pod uwagę wiele plusów i minusów.
I co ważne, istnieją realne korzyści ekonomiczne dla firm, które mogą wykorzystać i spieniężyć zachowania emocjonalnie napędzanych partyzantów szukających wzmocnienia dla swoich poglądów. Wśród tych beneficjentów są: kablowe sieci informacyjne, gospodarze talk show, wydawcy książek, blogerzy i producenci podcastów. Politycy oczywiście zyskują poparcie i maksymalizują frekwencję, gdy ich wyborcy mogą być emocjonalnie aktywizowani w oparciu o postrzegane zagrożenia. Jak doradzają konsultanci polityczni, negatywna kampania jest najczęściej o wiele bardziej skuteczna niż starania, by pozostać pozytywną.
Ważne koszty polaryzacji politycznej
Ale dzisiejszy wzrost partyjniactwa w USA ma również znaczące szkodliwe skutki. Co najważniejsze, polaryzacja i konflikt partyzancki prowadzą do bezczynności, ponieważ „moja droga albo autostrada”, ideologicznie sztywna mentalność obniża prawdopodobieństwo osiągnięcia kompromisu, który powinien być podstawą funkcjonowania ustawodawstwa. (Widzieliśmy, jak ta mentalność „zniszcz wioskę, aby ją uratować” zamknęła rząd USA w 2013 r.)
Jak już wcześniej pisałem, amerykańska opinia publiczna jako całość rujnuje takie podejście do polityki, wystawiając Kongresowi i jego zdolności do radzenia sobie z krajowymi i międzynarodowymi problemami bardzo niskie oceny (nawet jeśli amerykańska opinia publiczna sama w pewien sposób powoduje tę polityczną bezczynność na mocy swoich własnych spolaryzowanych postaw).
Mamy też socjologiczny wpływ polaryzacji i rosnącej dezaprobaty dla swoich politycznych przeciwieństw. Każde funkcjonujące społeczeństwo musi rozwijać i utrzymywać swoje instytucje społeczne – szeroko uzgodnione sposoby, dzięki którym społeczeństwo radzi sobie z podstawowymi funkcjami niezbędnymi do przetrwania.
Ale to porozumienie wydaje się słabnąć. Partyzanci po obu stronach coraz częściej postrzegają instytucje w Stanach Zjednoczonych nie jako korzystne i konieczne, ale jako część wysiłku drugiej strony w celu uzyskania przewagi i utrwalenia swojej władzy i pozycji filozoficznych. Liberałowie i Demokraci mają dziś, na przykład, mniejsze zaufanie do tradycyjnych instytucji rodzinnych, tradycyjnych instytucji religijnych i systemu gospodarczego. Republikanie mają mniejsze zaufanie do procesu naukowego, szkolnictwa wyższego, mass mediów i roli państwa (rządu).
Te sceptyczne poglądy na instytucje i struktury społeczne skłaniają nas do nieufności, gniewu i wewnętrznych walk – a nie do działań mających na celu rozwiązanie problemów i przeciwdziałanie zagrożeniom.
What Lies Ahead?
Jak już wspomniano, zdrowy sceptycyzm wobec sposobu funkcjonowania społeczeństwa jest często uzasadniony. Ale nasze społeczeństwo musi nadal funkcjonować, a to funkcjonowanie wymaga podstawowej zgody na prawomocność instytucji społecznych. Jest to szczególnie prawdziwe dziś, gdy ze wszystkich stron narastają zewnętrzne zagrożenia dla naszego społeczeństwa i sposobu życia, począwszy od państw zbójeckich, poprzez terrorystów, zmiany pogody i wzorców klimatycznych, aż po zmieniające się gospodarki światowe i masowo niestabilne populacje.
W pewnym momencie nasze społeczeństwo musi zrównoważyć wewnętrzny konflikt wynikający z różnic w poglądach partyzantów na świat z szerszym porozumieniem co do tego, jak jako społeczeństwo przystosować się do zewnętrznych zagrożeń i osiągnąć cele społeczne. Co będzie potrzebne, aby tego dokonać? Przypuszczalnie potrzebujemy przywódców, którzy nie skupiają się tak bardzo na wykorzystywaniu i podsycaniu różnic partyjnych, jak na patrzeniu na szerszy obraz. To trudne wyzwanie, ale takie, na które amerykańska opinia publiczna może być całkiem otwarta. Zwykle łatwiej jest krytykować niż podejmować wysiłki w celu uzgodnienia rozwiązań. Myślę jednak, że w nadchodzących latach będziemy potrzebowali większego nacisku na to drugie, jeśli nasze społeczeństwo ma się rozwijać i przetrwać.