ABSTRAKT
Fordyzm jest centralnym pojęciem w amerykańskiej historii pracy. Niniejszy esej, będący pierwszym przeglądem szeregu historiograficznych i socjologicznych podejść stosowanych w celu zrozumienia fordyzmu, sugeruje, że fordyzm i amerykanizm są ze sobą nierozerwalnie splecione. Wcześniejsze badania podkreślały, że technologiczna i menedżerska efektywność fordystycznej praktyki była znakiem rozpoznawczym dwudziestowiecznego amerykanizmu. Historycy pracy wykazali, że aspekty te przejawiały się jako bezlitosny system kontroli w miejscu pracy, który paradoksalnie pomógł zjednoczyć opór robotników. Historycy kapitalizmu zwykli używać terminu fordyzm w odniesieniu do etosu leżącego u podstaw rozwoju kapitalistycznego połowy XX wieku, charakteryzującego się równowagą między masową produkcją a masową konsumpcją. Określają oni zwiększone zaopatrzenie społeczne i kompromis klasowy między pracownikami a zarządem jako cechy, które uczyniły fordyzm atrakcyjnym dla państw odbudowujących swoje gospodarki po II wojnie światowej. Nowe transnarodowe historie fordyzmu zaczęły wypełniać lukę między tymi dwiema głównymi interpretacjami, aby pokazać, w jaki sposób fordystyczna praktyka i etos były wspólnie eksportowane na skalę międzynarodową jako część ideologicznego projektu modernizacji narodów na wzór amerykański. Ten esej kończy się oceną przydatności fordyzmu dla historyków i sugestiami co do kierunków przyszłych badań.