De oorsprong van de term “Going Postal”

Vandaag ben ik erachter gekomen waar de term “Going Postal” vandaan komt.

Het lijkt algemeen bekend te zijn dat als je een collega hebt die een 9mm pistool lijkt te pakken en als schietschijf gaat fungeren voor alle paniekerige kantoorhulpen, je dan zegt: “hij gaat de post in!” Het lijkt ook logisch dat dit komt omdat postbodes een beetje gespannen zijn, dat ze door het lint gaan en iedereen vermoorden als ze hun 15 minuten rookpauze niet krijgen. Het blijkt dat dit niet echt het geval is, maar wie laat de feiten een goede term en publieke perceptie in de weg staan?

De eerste bekende publicatie van de term “Going Postal” was in de St. Petersburg Times op 17 december 1993. In zijn artikel Violence at work tied to loss of esteem, stelde Karl Vick; “Het symposium werd gesponsord door de U.S. Postal Service, die zoveel uitbarstingen heeft gezien dat in sommige kringen excessieve stress bekend staat als ‘going postal…”

Later die maand, op 31 december, publiceerde de Los Angeles Times een artikel The year in review, 1993 waarin ze stelden: “In tegenstelling tot de meer dodelijke massale schietpartijen in het land, die een nieuwe term in het taalgebruik hebben gebracht, door te verwijzen naar het schieten op kantoor als ‘going postal,…'” Het is niet bekend wie er precies is begonnen met de uitdrukking “going postal”, maar wat wel duidelijk is, is dat het in die tijd al een veelgebruikte uitdrukking was onder Amerikanen.

Het stereotype was ongetwijfeld het gevolg van verschillende incidenten waarbij postbodes betrokken waren tussen 1986 en 1993. Op 20 augustus 1986 liep postbode Patrick Sherrill zijn werkplek binnen, schoot 14 collega’s dood en verwondde er nog eens 6 voordat hij zichzelf door het hoofd schoot. Op 10 oktober 1991 doodde een voormalige Amerikaanse postbode, Joseph Harris, twee werknemers in een postkantoor in Ridgewood, New Jersey. Op 14 november van datzelfde jaar doodde Thomas Mcilvane, na te zijn ontslagen, vier mensen en daarna zichzelf in een postkantoor in Royal Oak, Michigan. In een vreselijk toeval vonden op 6 mei 1993 twee afzonderlijke schietpartijen plaats. De eerste was in een postkantoor in Dearborn, Michigan, waar Lawrence Jasion één persoon doodde en er drie verwondde alvorens zelfmoord te plegen. Een paar uur later, in Dana Point, Californië, vermoordde Mark Richard Hilbun zijn moeder en schoot vervolgens twee postbeambten neer.

Het is niet moeilijk om uit deze schietpartijen op te maken hoe het publiek het idee zou kunnen krijgen dat het postbedrijf problemen had; de media zouden zeker volgen. De postdienst zelf was niet blind voor het probleem en creëerde in 1993 vijfentachtig posten voor “analisten van de werkomgeving”. In 2000 gaf de Postmaster General het National Center on Addiction And Substance Abuse opdracht aanbevelingen te doen over hoe de Postal Service haar werknemers een zo veilig mogelijke werkomgeving kon bieden. Dit rapport leverde een aantal interessante bevindingen op. Zo bleek dat “werknemers van de posterijen niet vaker hun collega’s fysiek aanvallen, seksueel intimideren of verbaal mishandelen dan werknemers in de nationale beroepsbevolking”. En dat “postbeambten slechts een derde van de kans lopen om slachtoffer te worden van moord op het werk.”

Dit lijkt misschien een overwinning voor de posterijen, maar het rapport laat ook een aantal opvallende problemen zien. Zo bleek dat postbeambten zes keer zo vaak dachten dat zij gevaar liepen door andere collega’s; dat postbeambten minder vaak geloofden dat hun werkgever zou optreden tegen geweld door niet-medewerkers; en dat zij vaker bang waren om op het werk te worden aangevallen. De meest verbazingwekkende bevinding was dat werknemers het er vaker mee eens waren dat managers en supervisors werknemers tot geweld proberen uit te lokken. Door het overweldigende negatieve standpunt van deze werknemers, ondanks de feiten, lijkt het erop dat de postdienst een zeer slecht moreel had.

Dus terwijl de postdienst zelf verklaart dat er geen bewijs is dat hun werknemers gewelddadiger zijn dan anderen, dacht het Amerikaanse jargon daar anders over. We hebben nu een heel handige term om te gebruiken als we een gekke boze persoon zien!

Bonusfeiten:

• Er hebben zich in 2006 nog twee postincidenten voorgedaan waarbij postbodes toegaven aan de drang om op hun collega’s te schieten. Op 30 januari doodde Jennifer San Marco zes postbeambten alvorens zelfmoord te plegen. Vervolgens vermoordde Grant Gallaher op 4 april zijn supervisor op de parkeerplaats van hun postkantoor, naar verluidt omdat hij de postdirecteur niet kon vinden om over die supervisor te klagen, dus vond hij haar neerschieten de volgende beste optie.
• Van de 6.719 moorden op het werk van 1992 tot 1998, waren er slechts 16 gerelateerd aan postmedewerkers.
• Werknemers in de detailhandel hebben acht keer meer kans dan postmedewerkers om slachtoffer te worden van moord op het werk, terwijl taxichauffeurs 150 keer meer kans hebben. “Going Taxi Driver” heeft gewoon niet helemaal dezelfde ring denk ik.
• Benjamin Franklin was de eerste Postmaster General.
• Peach Springs, AZ, Post Office heeft walk-in vriezers voor voedsel bestemd voor levering aan de bodem van de Grand Canyon per muilezel trein.
• Clinton is de meest voorkomende Post Office naam; madison is de tweede; en Franklin en Washington zijn gebonden voor de derde.
• De Postal Service heeft een groter detailhandelsnetwerk dan McDonald’s, Starbucks en Wal-Mart samen (in de VS).
• Er zijn meer dan 42.000 ZIP-codes in de Verenigde Staten.
• Toen het ZIP-codesysteem eenmaal was ingevoerd, eiste de U.S. Postal Service alleen dat bulkpostbedrijven de ZIP-codes gebruikten, hoewel ze wilden dat iedereen ze zou gebruiken. De Postal Service had in het begin veel moeite om het grote publiek zover te krijgen dat zij de postcodes gingen gebruiken. Uiteindelijk besloot de post het overtuigen van volwassenen min of meer op te geven en creëerde in plaats daarvan een stripfiguur “Mr. ZIP” om te proberen kinderen over te halen de postcode te gaan gebruiken. Ze dachten dat de kinderen de ouders zouden aanmoedigen om de ZIP-codes te gebruiken als ze zagen dat hun ouders de ZIP-codes op de post achterlieten. En als de kinderen ouder werden, zouden zij hun kinderen leren om ZIP-codes te gebruiken.
• Mr. ZIP was gebaseerd op een ontwerp van Howard Wilcox, die de zoon van een brievenbezorger was. Dit was een ontwerp voor een bank in New York dat een kinderlijke schets was van een postbode die een brief bezorgt. Nadat AT&T de rechten op het ontwerp had verworven, stelden zij het gratis ter beschikking aan de Postal Service om te gebruiken. De Postal Service bracht vervolgens een paar kleine wijzigingen aan en Mr. ZIP was geboren.
• De term “ZIP-code” was oorspronkelijk geregistreerd als een dienstmerk, een soort handelsmerk, door de U.S. Postal Service, maar de registratie is sindsdien verlopen, zodat bedrijven als UPS en FedEx de term vrijelijk kunnen gebruiken.
• U kunt de Postnet-barcode rechtstreeks op uw poststuk afdrukken om het voor de Postal Service iets gemakkelijker te maken uw post te sorteren (vooral door de stap over te slaan waarbij ze uw post moeten scannen en de barcode erop afdrukken). Veel tekstverwerkingsprogramma’s, zoals Microsoft Word, hebben een functie om dit te doen.
• Vóór de jaren zeventig heette de United States Postal Service (USPS) het United States Post Office Department (USPOD).
• Interessant is dat het ZIP-code-systeem voor het eerst werd ingevoerd omdat de Postal Service overweldigd begon te raken door de hoeveelheid post die ze tijdig moesten verwerken, en waarvan het grootste deel oorspronkelijk met de hand werd verwerkt. Het ZIP codesysteem was een handige manier om de efficiëntie op die manier te vergroten. Slechts enkele jaren na de invoering van het ZIP-codesysteem in de jaren zestig begon de Postal Service echter het MLOCR-systeem te gebruiken voor het automatisch sorteren. Als het adres bekend is, zelfs zonder de ZIP-code, is het MLOCR-systeem bijna altijd perfect in staat de ZIP+4-code aan het adres toe te kennen, en hoeft maar heel weinig post door een mens te worden gelezen om het juiste adres/de juiste ZIP-code te bepalen. Dus in de meeste gevallen verhoogt het opnemen van de ZIP- of ZIP+4-code bij het geschreven adres de efficiëntie van de post niet echt, omdat het oorspronkelijke scansysteem van de post deze nummers voor uw geschreven adres zelf kan bedenken.
• De laagste ZIP-code is 00501 in Holtsville, NY. De hoogste postcode is 99950 in Ketchikan, AK.
• De gemakkelijkste postcode om te onthouden is 12345, een unieke postcode voor General Electric in Schenectady, NY.
• De langste gewone landelijke route is Route 2 in Gridley, KS. De vervoerder legt dagelijks 182,8 mijl af en levert aan 258 dozen. De kortste route is Route 42 in Henderson, NV. De vervoerder reist 2.9 mijl per dag en levert aan 952 dozen.