Hij heeft niet de middelen om dit nieuws te verwerken. Hij heeft niet de “steungroep” die ze zeggen dat je nodig hebt als je ziek wordt. Hij heeft een dozijn hitfilms gemaakt en leeft in weelde in een huis met uitzicht op Los Angeles, maar is zo geïsoleerd dat hij zelfs geen ondeugden als gezelschap lijkt te hebben. Adam Sandler moduleert de wanhoop van George in een scherpzinnige, sympathieke vertolking; ik realiseerde me hier, net als tijdens zijn “Punch Drunk Love”, dat hij een heel andere acteur bevat dan degene die we kennen. Zijn fans zijn perfect gelukkig met Sandlers gebruikelijke persona, de passief-agressieve half-simpleton. Deze andere Sandler speelt boven en onder die man, en dieper.
“Funny People” gaat niet simpelweg over de worsteling van George Simmons met sterfelijkheid. Het ziet die worsteling binnen de hermetisch afgesloten wereld van de stand-up comic, een geheim genootschap dat genadeloze regels hanteert, waarvan er één is dat zelfs oprechtheid een grap is. “Nee – serieus!”
Hier is een man zonder vertrouwelingen. Als je afhankelijk bent van je agent voor emotionele steun, krijg je waarschijnlijk maar 10 procent van wat je nodig hebt. Op het circuit ontmoet George een hongerige, ambitieuze jongen genaamd Ira Wright (Seth Rogen), die wat goed materiaal heeft geschreven. George huurt hem in om voor hem te schrijven, geeft hem een kans om voor hem te openen en stort dan zijn zorgen op hem uit.
Er was ooit een meisje in George’s verleden, genaamd Laura (Leslie Mann). Zij was degene die ontsnapte. Hij komt haar weer tegen, nu getrouwd met een onaangename macho Aussie genaamd Clarke (Eric Bana, die hem speelt als een man die de mogelijkheid lijkt af te wegen om iedereen die hij ontmoet te slaan). George was ooit in staat om Laura in vertrouwen te nemen, totdat het succes hem de mond snoerde en nu ontdekt hij dat hij dat nog steeds kan.
Het ding met “Funny People” is dat het een echte film is. Dat betekent zorgvuldig geschreven dialogen en zorgvuldig geplaatste bijrollen — en het gaat ergens over. Het had gemakkelijk een formulefilm kunnen zijn, en de trailer probeert schaamteloos de film als een formulefilm voor te stellen, maar George Simmons leert en verandert tijdens zijn beproeving, en wij leven mee.