Misinformatie en circulerende mythes over de gezondheid van vrouwen kunnen ongelooflijk schadelijk zijn voor vrouwen. Een vaak verkeerd begrepen onderdeel van de vrouwelijke anatomie is het maagdenvlies.
Het maagdenvlies is een restje weefsel net binnen de opening van de vagina dat overblijft na de vorming van de vagina tijdens de embryonale ontwikkeling.
Het wordt meestal gezien als een kleine hoeveelheid extra weefsel in een halvemaanvormige of ringvormige configuratie rond de rand van de vaginaopening. Veel mensen zijn misschien verbaasd te horen dat het maagdenvlies geen bewezen medisch of fysiologisch doel heeft. ij sommige vrouwen is er praktisch helemaal geen weefsel. Bij anderen is het een vlies dat de vaginale opening bedekt. Die situatie is zeldzaam, en het kan seks of tampongebruik hinderen, maar het kan operatief worden verwijderd.
De meest voorkomende mythe rond het maagdenvlies is dat het “intact” blijft totdat het tijdens vaginale penetratie wordt gebroken, waardoor het een fysieke markering van maagdelijkheid wordt. Hoewel er veel gevallen zijn waarin vrouwen een kleine bloeding ervaren als gevolg van het scheuren van het maagdenvlies bij de eerste geslachtsgemeenschap, is dit geenszins een universele ervaring, omdat er veel vrouwen zijn bij wie het maagdenvlies al heel weinig weefsel bevat.
Een andere veel voorkomende mythe is dat het maagdenvlies stijf en penetreerbaar is. Het weefsel is in feite rekbaar en flexibel, wat betekent dat het niet noodzakelijkerwijs scheurt bij penetratie. In veel gevallen treedt na verloop van tijd een scheurtje of rek op door tampons, gynaecologisch onderzoek of krachtige lichaamsbeweging.
Door deze factoren is het onmogelijk om aan de hand van een onderzoek te zeggen of een vrouw maagd is.
Het idee dat maagdelijkheid kan worden gemeten of geverifieerd, is misschien wel de schadelijkste mythe. De veronderstelling dat het seksuele gedrag van een vrouw kan worden afgeleid uit haar uiterlijk is vernederend, en culturen die suggereren dat een maagdenvliesonderzoek moet worden gebruikt om de maagdelijkheid te testen, nodigen uit tot onjuiste en oneerlijke oordelen over vrouwen.
In werkelijkheid is de enige manier om erachter te komen of een vrouw seks heeft gehad, haar dat te vragen.
Jonathan Schaffir is ob/gyn aan The Ohio State University Wexner Medical Center.