Materialen en Methoden
In dit overzichtsartikel werd de rol van barbesextract in verschillende lichaamsweefsels met betrekking tot de literatuur en talrijke empirische artikelen over dit onderwerp beoordeeld. Om dit te doen, met behulp van de juiste sleutelwoorden, werd een uitgebreide elektronische zoekopdracht uitgevoerd in authentieke databases zoals Science Direct, Pub Med, Google Scholar, Persian Electronic Scientific Information Database (SID), Iran medex, en Magiran, evenals de beschikbare papieren bronnen in Perzische wetenschappelijke tijdschriften voornamelijk tussen 2008-2014.
Het volgende trefwoord werd gebruikt: “Berberis vulgaris”. Om aanvullende gegevens te verkrijgen, werd een handmatige zoekopdracht uitgevoerd met behulp van de referentielijsten van de opgenomen artikelen.
Het effect van Berberis vulgaris extract op lipidenprofielen
Hyperlipidemie verwijst naar een groep van heterogene aandoeningen die worden gekenmerkt door hoge niveaus van bloedlipidenprofielen. Hyperlipidemie, ongeacht de oorzaak, is een belangrijke, maar beheersbare risicofactor voor coronaire hartziekten. De behandelingsdoelstellingen kunnen worden vastgesteld op basis van de absolute lipidengehalten en de aan- of afwezigheid van risicofactoren. Uit studies blijkt dat de therapieën die leiden tot een effectieve verlaging van de lipoproteïneniveaus met lage dichtheid (LDL) duidelijk doeltreffend zijn voor de verlaging van de mortaliteit bij patiënten met coronaire hartziekten.
Uit studies blijkt dat het risico van terugkerende cardiovasculaire aanvallen bij hoogrisicopatiënten een significante relatie heeft met de periode van gebruik van statines, als groep van veelgebruikte cholesterolverlagende geneesmiddelen, die werken door remming van het hydroxylmethylglutaryl coenzyme A-reductase (HMG-CoA-reductase) (Mancini et al., 2011 ▶).
Er zijn aanwijzingen dat langdurig gebruik van hooggedoseerde statines gepaard gaat met enkele minder ernstige bijwerkingen, zoals hoofdpijn, misselijkheid en braken, constipatie, spierpijn, en veel ernstige bijwerkingen zoals leverbeschadiging, rhabdomyolyse, nierfalen en geheugenverlies of -beschadiging, en dat ze verboden zijn tijdens de zwangerschap (Rubenfire et al,
Changizi-Ashtiyani et al. onderzochten in een studie de effecten van barberrywortelextract op cholesterol, triglyceriden, en hoge- en lage-dichtheid lipoproteïnen en vergeleken de effecten met die van orale atorvastatine. Zij toonden aan dat het ethanolextract van de barbierwortel het cholesterolgehalte verlaagde en het gehalte aan triglyceriden (TG), hoge-densiteit-lipoproteïne (HDL) en lage-densiteit-lipoproteïne (LDL) verhoogde. Ook atorvastatine verminderde de hoeveelheid cholesterol en triglyceriden. Waarschijnlijk heeft een van de alkaloïden die in deze plant worden aangetroffen, namelijk berberine, via verschillende mechanismen het proces van absorptie, synthese en uitscheiding van lipiden beïnvloed. Verdere studies zijn echter nodig om de betrokken mechanismen te begrijpen (Changizi-Ashtiyani et al. 2013b ▶, Arayne et al., 2007 ▶). Recentelijk hebben studies ook gerapporteerd dat berberine het cholesterolgehalte verlaagt met een ander mechanisme dan statine-medicijnen. Als statine en berberine samen worden ingenomen, kunnen ze het cholesterol veel beter remmen dan wanneer ze alleen worden gebruikt. Berberine verhoogt de productie van een receptor in de lever die zich bindt met cholesterol en de uitscheiding ervan vergemakkelijkt (Doggrell et al., 2005 ▶, Rajaian et al., 2002 ▶). Berberine vermindert lipide peroxidatie effectief door zijn antioxidante eigenschap. Het ondersteunt dus de antioxidant-enzymen zoals superoxide dismutase (SOD) tegen vrije zuurstofradicalen en waterstofperoxide (Ziai et al., 2010 ▶, Thirupurasundari et al., 2009 ▶). Antioxidanten voorkomen een hoog cholesterolgehalte in het bloed en verhogen mogelijk de uitscheiding door het vrijkomen van cholesterol en verlagen daardoor de waarde ervan. Bovendien remmen alkaloïden de synthese van cholesterol (Matralis et al., 2013 ▶). Aangezien barberry ook krachtige antioxidanten bevat (Mokhber-Dezfuli et al., 2014 ▶, Motalleb et al., 2008 ▶), is het effect op vetverlies niet onverwacht. De remmende effecten van barberrywortelextract op oxidatieve stress zijn ook gerapporteerd (Eshraghi et al., 2011 ▶). Doggrell en collega’s toonden ook aan dat berberine het cholesterolgehalte aanzienlijk verlaagde (Doggrell et al., 2005 ▶). Shidfar en collega’s gaven aan dat het toedienen van een waterig extract van de korrelige vrucht van bergbarber (Berberis harrisoniana) een belangrijke rol speelde bij het verlagen van het cholesterol en triglyceridegehalte in het bloed (Shidfar et al., 2012 ▶).
Klinische proefstudies suggereren dat het waterige extract van barberine in hoge mate in staat is om de cardiale contractiliteit efficiënt te verhogen, en de bloeddruk te verlagen door de perifere weerstand te verminderen. Berberine verhoogt de mRNA-activiteit en verhoogt de expressie van LDL-C-receptoren, die op hun beurt de plasmaklaring verbeteren via receptorgemedieerde endocytose, wat bijgevolg leidt tot de remming van de cholesterolbiosynthese van de cel. Van de organische geneeskrachtige kruiden kan berberine dus een ideale kandidaat zijn voor de behandeling van hypercholesterolemie. Berberine heeft gunstige effecten op ontstekingskoorts door de aanwezigheid van citroenzuur, appelzuur en ascorbinezuur in zijn waterig extract. Het waterige extract van berberine heeft een groot potentieel als toekomstig groen geneesmiddel (Pradhan et al., 2013 ▶).
Uit studies is gebleken dat berberine de dichtheid van serumcholesterol, triglyceriden en LDL-C verlaagt bij patiënten en diermodellen met dyslipidemie. Berberine kan werken als een AMPK (5’adenosine monofosfaat-geactiveerd eiwit kinase) en verhoogt AMP/ATP en is in staat om de biosynthese van ATP in mitochondriën te remmen. Berberine verhoogt daadwerkelijk de insulinegevoeligheid en is in staat alfaglucosidase en adipogenese te remmen en werkt dus als een middel tegen vetzucht. Bovendien kan berberine het mRNA van de LDL-receptor verhogen en kan het als antioxidant vrije radicalen wegvangen (Shidfar et al, 2012 ▶).
De effecten van berberine-extract op leverfunctietests
Taheri en collega’s evalueerden de effecten van wortelextract van Berberis vulgaris en atorvastatine op de niveaus van leverenzymen bij hypercholesterolaemische mannelijke ratten en toonden aan dat de enzymen alanine aminotransferase (ALT) en alkalische fosfatase (ALP) toenamen in de controlegroep die alleen vet voedsel kreeg. Terwijl deze niveaus daalden in zowel de experimentele groepen die het extract van barberry kregen als in de groep die atorvastatine kreeg, werden er geen significante veranderingen waargenomen in aspartaataminotransferase (AST). Op grond van de antioxiderende eigenschappen van het extract en de effecten ervan op de activiteit van leverenzymen, zou dus kunnen worden gesuggereerd dat de plantenextracten de functie van leverenzymen kunnen verbeteren.
Polyfenolische verbindingen zijn belangrijke antioxidanten. Deze verbindingen, vooral flavonoïden, hebben ook een beschermend effect op de lever tegen schade veroorzaakt door vrije radicalen en toxines in de lever. De remmende effecten van barberrywortelextract op oxidatieve stress zijn recent gerapporteerd (Taheri et al., 2012 ▶). Eshraqi onderzocht ook de antioxidante effecten van Jujube planten, barberry, postelein en acanthus op de lever oxidatieve systeem, rode bloedcellen, en hemoglobine niet-enzymatische glycosylatie en toonde aan dat glycosylatie van hemoglobine in de aanwezigheid van de bestudeerde planten werd goed verboden, het meest effectief door acanthus en barberry. Lipide peroxidatie werd goed gecontroleerd in de aanwezigheid van verschillende concentraties postelein, barberry en acanthus. Deze planten vertoonden in sommige concentraties ook antioxidante effecten (Eshraghi et al., 2011 ▶). Studies toonden ook aan dat het waterige extract van de vrucht van de bergbarbei de leverfunctie kon activeren en effectief was bij de analyse van lipiden en mogelijk bij het aanpassen van hun niveaus in het bloed (Rajaian et al., 2002 ▶).
Berberine, dat een organisch kation is, passeert eenvoudig het celmembraan en vormt een complex met DNA-molecuul, waardoor structurele veranderingen in het DNA worden veroorzaakt die resulteren in het opleggen van regulerende functies van de genen en verstoring van het differentiatieproces (Yin J et al., 2008a ▶, Yuan Heng et al., 1961 ▶). Bovendien kan tijdens de deling van foetale cellen de vorming van proto berberine complexen met DNA de groei van de foetus stoppen. De verlaging van de maternale en foetale bloedlipiden en bloedglucose kan ook effectief zijn in het verminderen van de groei van de foetus. Berberine kan de leverfunctie en de galafscheiding verbeteren en het LDL verlagen (Yin et al., 2008b ▶, Wu LY et al., 2009 ▶). Berberine is net als metformine effectief in het verlagen van de bloedsuikerspiegel en de mechanismen in beide omvatten het remmen van aldose reductase, het induceren van glycolyse, en het voorkomen van resistentie tegen insuline door het verhogen van insuline receptor expressie. (Yin et al., 2008b ▶, Lou et al.,2011 ▶, JU et al.,1990 ▶).
Hermenean et al. onderzochten de hepatobeschermende eigenschappen van Berberis vulgaris-extract op door tetrachloorkoolstof veroorzaakte hepatotoxiciteit bij ratten. De resultaten toonden aan dat bij ratten toegediend koolstoftetrachloride alleen al het leverenzymgehalte kon verhogen en dat bij histologisch onderzoek uitgebreide necrose en fibrose in de lever werd waargenomen. Na toediening van barbesextract samen met tetrachloorkoolstof verminderden echter ALT, AST, gammaglutamyltransferase, directe bilirubine, totaal eiwit en malondialdehyde (MDA) en nam de hoeveelheid glutathion (GSH), superoxide dismutase (SOD), catalase (CAT) en glutathionperoxidase (GPx) toe. Dus, volgens de resultaten van de meerderheid van de studies, heeft dit extract hepato beschermende effecten als gevolg van zijn antioxiderende eigenschappen (Hermenean et al., 2012 ▶).De studie gedaan door Abd El-Wahab et al. in 2013 ▶ toonde de impact van het ruwe extract van barberry en zijn effectieve alkaloïde (barberine) op de onderdrukking van lipide peroxidatie in levercellen, die een veelbelovende verbinding in de behandeling van hepatische oxidatieve stress suggereerde (Abd El-Wahab et al., 2103 ▶).
De resultaten van een onderzoek door Hanachi en collega’s naar de effecten van het waterige extract van barberry met concentraties van 50, 100 en 250 mg/kg via een maagsonde gedurende 7 weken op het proces van apoptose bij ratten met leverkanker toonden aan dat het in een dosisafhankelijk proces apoptose kon bevorderen (Hanachi et al, 2008 ▶).
Falah-Huseini et al. toonden in een onderzoek naar de intra peritoneale injectie van hydro-alcoholisch barberrywortelextract in een dosering van 300, 600 en 900 mg/kg bij ratten met leverschade geïnduceerd door CCL4 aan dat het extract in doseringen die 30 keer hoger waren dan de gebruikelijke dosis, de leverschade verbeterde (Falah-Huseini et al.,2010 ▶). De antioxiderende, cytobeschermende en leverbeschermende eigenschappen van barberry zijn ook gerapporteerd in verschillende experimentele studies (Abd El-Wahab et al., 2103 ▶, Eshraghi et al., 2011 ▶).
Volgens de meeste studies is het merendeel van de medicinale eigenschappen van de plant te danken aan de verschillende alkaloïden die in verschillende delen van de plant aanwezig zijn. De vrucht bevat dihydro palmitiniumhydroxide, een anti-oestrogene stof die atrofie van het baarmoederslijmvlies en afbrokkeling van de maagklieren veroorzaakt. Deze veranderingen resulteren in voedingsstoornissen bij de foetus en zijn groei. De wortel van de barbes is een laxeermiddel dat de leverbuis en de cystebuis opent (Javadzadeh et al., 2012 ▶).
Verschillende studies naar de antimicrobiële en antioxiderende effecten van het waterige extract van barberry toonden aan dat de vrucht zowel als antioxidant (Eshraghi et al., 2011 ▶) en als natuurlijk antibacterieel middel (Dashti et al, 2014 ▶).
Studies toonden aan dat barberry talrijke gezondheidsvoordelen heeft, waaronder hepatobeschermende en hypoglycemische, en kan worden gebruikt als medicinaal kruid voor de behandeling van een verscheidenheid aan letsels, zoals diabetes, leveraandoeningen, galblaaspijn, spijsverteringsziekten, aandoeningen van de urinewegen en galstenen. Verschillende dierstudies gaven aan dat de waterige en alcoholische extracten van de plantvrucht antihypertensieve eigenschappen hadden (Saleem et al., 2005 ▶, en Meliani et al., 2011 ▶).
De ontstekingsremmende en antioxiderende effecten van barbesextract
In een reeks studies werd het in barbessen aanwezige barbamine genoemd als ontstekingsremmend en antioxidant middel (Eshraghi et al., 2011 ▶, JU et al., 1990 ▶). Ook is aangetoond dat het antioxiderende effect van barberry op hepatocyten vergelijkbaar is met dat van silymarine, dat een bekend hepatobeschermend middel is (Tsai et al, Volgens een onderzoek waren de activiteiten van antioxidant-enzymen zoals catalase en superoxide dismutase in de levers van de ratten met barbessenplant in hun dieet hoger dan in de controlegroep, wat wijst op het remmende effect van barbessen op lipide peroxidatie door verhoging van de antioxidant-enzymen (Murugesh et al., 2005 ▶). In een onderzoek uit 2009 werd aangetoond dat de barbiplant positieve effecten had op de lever van diabetische ratten en mogelijk effectief zou kunnen zijn bij het voorkomen van complicaties van diabetes, omdat de plant de glucosehomeostase reguleert door de glucoseproductie en oxidatieve stress te verminderen (Singh J et al., 2009 ▶). In het onderzoek van Lee et al. (2006) ▶ werd aangetoond dat de berberine in barberry de lipogenese kon verlagen en zijn remmende werking op lipide peroxidatie had (Lee et al., 2006 ▶). Daarom concluderen we dat het mogelijk is om berberine te gebruiken als antioxidant supplement bij ziekten zoals diabetes, leverziekten en atherosclerose als preventie of behandeling (Eshraghi et al., 2011 ▶).
In een in vitro experiment waarbij menselijke cellijnen werden gebruikt, werd aangetoond dat berberine activator protein1 (AP-1), een belangrijke veroorzaker van ontstekingen en kanker, kon afremmen. Evenzo werd in een studie waarbij menselijke perifere lymfocyten werden gebruikt, aangetoond dat berberine in staat was de transformatie van lymfocyten te remmen, wat de ontstekingsremmende eigenschappen zou rechtvaardigen, aangezien het de DNA-synthese in actieve lymfocyten zou kunnen remmen. Volgens een andere studie had berberine in geval van weefselbeschadiging een invloedrijke directe rol in vele stadia van het bloedplaatjes-afhankelijke ontstekingsproces. Hier vertoonde berberine een dosis-afhankelijke remming van de afgifte van arachidonzuur uit fosfolipiden van het celmembraan, remming van thromboxaan A2 uit bloedplaatjes, en remming van trombusvorming (Fukuda, et al., 1999 ▶).
Ebrahimi-Mameghani en collega’s toonden in hun studie naar de effecten van Berberis vulgaris-extract op de bloeddruk en ontstekingsmarkers aan dat zwarte barbes geen effecten had op de serumconcentraties van interleukine-6 (IL-6) en C-reactief proteïne (CRP). De resultaten van deze studie toonden geen effecten aan op de systolische en diastolische bloeddruk en op ontstekingsmarkers door verwerkte zwarte barbes en het positieve effect van appelazijn op interleukine-6 (Ebrahimi-Mamaghani et al, 2009 ▶).
Shamsa en collega’s bestudeerden ontstekingsremmende effecten van barbessenvrucht op cavia’s en toonden aan dat de toevoeging van extract van zwarte barbessenvrucht aan het geïsoleerde terminale ileum van cavia’s, net als dexchloorfeniramine, een dosisafhankelijke afname van histamine veroorzaakte en net als atropine acetylcholine op een dosisafhankelijke manier verminderde. Histamine veroorzaakt het vrijkomen van IL-6 dat in T-cellen is opgeslagen. Histamine veroorzaakt ook verwijding van lokale bloedvaten en verhoogt de capillaire permeabiliteit en lekkage van grote hoeveelheden vocht in de interstitiële ruimten en ontsteking. Het is dus waarschijnlijk dat het gebruik van extract van zwarte barbessenvrucht de IL-6-concentratie kan verlagen door de histamine te verminderen en zo kan helpen de ontsteking te verminderen (Shamsa et al, 1999 ▶).
In een onderzoek van Kiasalari en collega’s naar het effect van Berberis vulgaris-extract op acute ontstekingen (veroorzaakt door plantaire injectie van formaline, xyleen in het oor en azijnzuur in het buikvlies) en chronische ontstekingen (veroorzaakt door gaas dat in de lies was geïmplanteerd) bij ratten, werd aangetoond dat de consumptie van een alcoholisch extract van de plantaardige vrucht in staat was om acute en chronische ontstekingen te verminderen (Kiasalari et al., 2011 ▶). Minaiyan et al. concludeerden in een vergelijkend onderzoek naar de effecten van fruitextract van barberry, berberinechloride en corticosteroïden op een rattenmodel van colitis ulcerosa dat de gavage van het extract dat vrijwel vrij was van berberine significant effectief was in het voorkomen van colitisletsel, wat te danken zou kunnen zijn aan de anthocyanineverbindingen (Minaiyan et al, 2011 ▶).
De fytochemische analyse van de wortel en stam van de barbes onthulde de aanwezigheid van proto berberines en bisenzyliso chinoline alkaloïden (berbamine, tetrandrine en chondocurine) met ontstekingsremmende en immunosuppressieve eigenschappen (Li et al., 1989 ▶). Uit de resultaten van een vergelijkende studie van Minaiyan e.a. naar de effecten van het extract van de barbessenvrucht en berberinechloride op colitis geïnduceerd door azijnzuur bij ratten, bleek dat de orale toediening van het extract in een dosis van 750-1500 mg/kg nuttig was tegen de koliek.
Zij concludeerden dat aangezien het fruitextract bijna geen berberine bevat, dit beschermende effect kan worden toegeschreven aan de anthocyaanverbindingen die in de plant aanwezig zijn (Minaiyan et al., 2011 ▶).
De belangrijkste suikers van de vrucht zijn glucose 8,48 g/dl en fructose 6,12 g/dl en de organische zuren zijn appelzuur en citroenzuur. Het belangrijkste antioxiderende vermogen van barberry ligt in het hoge gehalte aan fenolen en flavonoïden zoals anthocyaninen en andere polyfenolische verbindingen, die de unieke plaats van barberry onder alle fruitsoorten verklaren (Ozgen et al.,2012 ▶).
De effecten van barbesextract op de bloedsuikerspiegel
Diabetes mellitus is een complexe stofwisselingsstoornis die wordt veroorzaakt door een tekort of gebrek aan insulinesecretie of verminderde insulinegevoeligheid van weefsels (Ahangarpour et al., 2012 ▶). Ongeveer 800 soorten geneeskrachtige planten worden in de traditionele geneeskunde gebruikt om diabetes te behandelen. De hypoglykemische effecten van veel van deze planten in diermodellen en klinische studies zijn bestudeerd en goedgekeurd (Arumugam et al., 2013 ▶; Ahangarpour et al., 2012 ▶).
Gezien de geschiedenis van barbessenplanten die in de traditionele geneeskunde worden gebruikt voor het verlagen van de bloedsuikerspiegel, onderzochten Ahangpour et al. de effecten van barbesextract op de afgifte van insuline uit de geïsoleerde pancreaseilandjes van mannelijke muisjes. De bevindingen van dit onderzoek wezen op een toename van de insulinesecretie in aanwezigheid van het extract. Er kan dus worden gesuggereerd dat een bloedsuikerverlagend mechanisme van barberry via het effect op de pancreaseilandjes verloopt. Het is opmerkelijk dat het verhogende effect van het extract op de insulinesecretie minder groot is dan dat van glibenclamide (Ahangarpour et al.,2012 ▶).
In een studie van Yin en collega’s werd vastgesteld dat berberine een verlagend effect had op de glucose in hepatocyten (Yin et al.,2002 ▶).Bovendien werd in een andere studie bewezen dat de berberine in barberry vergelijkbaar met metformine werkte bij het verhogen van de insulinegevoeligheid bij ratten die een vetrijk dieet kregen (Gao et al.,1997 ▶).Berberine kan werken als een geactiveerd proteïnekinase (AMPK) en kan de verhouding tussen AMP en ATP verhogen en de biosynthese van ATP in mitochondriën remmen (Yin et al., 2008b ▶;Shidfar et al., 2012 ▶). Behalve dat berberine de insulinegevoeligheid verhoogt, werkt het ook als een alfa-glucosidaseremmer (Tang et al., 2006 ▶; Leng et al., 2005 ▶) en remt het de adipogenese, waardoor het een anti-obesitasactiviteit vertoont (Kim et al., 2009 ▶). Berberine verhoogt ook de LDL-C-receptoren en kan als antioxidant vrije radicalen wegvangen (Tomosaka et al., 2008 ▶; Shidfar et al., 2012 ▶).
Meliani en collega’s onderzochten ook de effecten van Berberis vulgaris extract op normale en diabetische ratten, en toonden aan dat de toediening van saponine en barbesextract gedurende een week de bloedsuikerspiegel bij normale ratten verlaagde. Bovendien verlaagde het niet alleen de bloedsuiker bij diabetische ratten, maar ook het cholesterolgehalte en de triglyceriden. Daarom kan de plant effectief zijn bij de behandeling van diabetes (Meliani et al., 2011 ▶).
In een andere studie onderzochten Ashraf en collega’s het effect van een waterig extract van Zarafshan barberrywortel op testes en testosteronniveaus bij streptozotocine-geïnduceerde diabetische ratten. In deze studie veroorzaakte diabetes een significante daling van de testosteronspiegel, de diameter van de zaadbuisjes, de spermiogenese-index en de dikte van het epitheel, evenals een significante toename van de dikte van het interstitiële weefsel en de bloedglucosespiegel in de diabetische groep in vergelijking met de andere groepen. Door het gebruik van barbierwortel werden deze veranderingen tot normale niveaus teruggebracht (Ashraf et al., 2013 ▶).
Abd El-Wahab en collega’s (2013) ▶ onderzochten in een in vitro studie de antioxiderende, anti-acetyl cholinesterase, anti-kanker en anti-diabetische eigenschappen van Berberis vulgaris en zijn actieve verbinding, d.w.z., berberine. De studie toonde aan dat de plantverbindingen het biologische potentieel hadden om lipide peroxidatie te remmen (Abd El-Wahab et al, 2013 ▶).
De resultaten van de studie gedaan door Shidfaret al. toonden aan dat een dagelijkse inname van 3 g fruitextract over een periode van 3 maanden gunstige effecten had op de lipoproteïne- en apoproteïneconcentraties, evenals op de triglyceriden- en glycemische controle bij patiënten met diabetes type 2 (Shidfar et al., 2012 ▶).
Uit studies is gebleken dat de activiteit van berberine vergelijkbaar is met sulfonylureas en metformine. Toediening van berberine kan de FBS (nuchtere bloedsuikerspiegel) en HbA1C verlagen bij patiënten met nieuw gediagnosticeerde diabetes type 2. Berberine vermindert het gewicht, verhoogt de insulinegevoeligheid, vermindert de insulineresistentie en verlaagt daardoor de bloedsuikerspiegel in genetische modellen van diabetes type 2 (Shidfaret al., 2012 ▶).
De toediening van het waterige extract van de barberrywortel bij streptozotocine-geïnduceerde diabetische ratten liet een significant anti-hyperglykemisch effect zien. Dit suggereert dat de effecten verband kunnen houden met de aanwezigheid van saponine in het extract met zijn stimulerende effecten op de resterende bètacellen (Meliani et al., 2011 ▶).
De effecten van barbesextract op de schildklierfunctie
De schildklier, die de hormonen thyroxine (T4) en triiodothyronine (T3) afscheidt, heeft ontegenzeggelijk ingrijpende gevolgen voor de stofwisseling. Onderzoekers ontdekten dat bloedlipidenniveaus omgekeerd gecorreleerd waren met schildklierhormoonniveaus en door de hormonen te verhogen, daalden de lipidenprofielniveaus.
Zelfs bij patiënten met hypothyreoïdie neemt het niveau van LDL-cholesterol toe, terwijl het bij hyperthyreoïdie daalt (Zarei et al., 2012a ▶). Studies tonen ook aan dat het niveau van bloedvetten zoals cholesterol en triglyceriden (TG) toeneemt in groepen met een vetrijk dieet. Er is ook een directe correlatie tussen vet en leptine, terwijl de correlatie tussen T3 en leptine een omgekeerd significante correlatie is. De bloedlipidenniveaus correleren echter niet met de TSH-niveaus. Dit betekent in feite een associatie tussen vet, leptine en schildklierhormonen (ShekarForosh et al., 2012 ▶; Zarei et al., 2013b). Zo onderzochten Zarei et al. in een studie de effecten van het wortelextract van barberry en atorvastatine op de schildklierhormoonspiegels bij ratten met hypercholesterolemie. Uit de resultaten bleek dat in de groepen die het extract van de wortels van de barbes en atorvastatine kregen, de niveaus van schildklierhormonen (T3 en T4) stegen, terwijl het niveau van schildklierstimulerend hormoon (TSH) daalde in de groepen die atorvastatine kregen.
De groepen die met het extract van de barbierwortel werden behandeld, vertoonden geen significante veranderingen in de TSH-spiegels. De verhoogde schildklierhormoonspiegels en verlaagde TSH-spiegels in de groep die atorvastatine kreeg, waren mogelijk te wijten aan het negatieve terugkoppelingseffect van schildklierhormonen op TSH. De verhoogde T3- en T4-spiegels zonder effect op de TSH-spiegels in de experimentele groepen die barbierwortelextract kregen, duidden op euthyroïde hyperthyroxinemie.
Deze veranderingen kunnen worden veroorzaakt door verhoogde plasma-eiwitten, waaronder albumine, verlaagde vet- en leptinespiegels, en verhoogde neuropeptide Y-spiegels, evenals gestimuleerde hypothalamus para venericulaire kernen, die mogelijk werden gemaakt door alkaloïde verbindingen die in de plant worden aangetroffen. Het lijkt erop dat het extract in bovengenoemde doses pathologische veranderingen veroorzaakte in de hypofyse-schildklier-as (Zarei et al., 2015 ▶).
Dankzij de meervoudige eigenschappen van de wortel en de vrucht van barberry op het beheersen van de complicaties van diabetes, het verminderen en beheersen van lipidenprofielen en leverenzymen, en de duidelijke antioxiderende en ontstekingsremmende eigenschappen, evenals het vermogen om de afscheiding van de schildklierhormonen te beïnvloeden, kan deze plant daarom worden beschouwd als een kandidaat-geneesmiddel voor de preventie en bestrijding van hart- en vaatziekten, diabetes, schildklieraandoeningen en leveraandoeningen.