Tonya Harding en Nancy Kerrigan: A Complete Timeline of Kerrigans Attack and Aftermath

Op 6 januari 1994 werd Nancy Kerrigan aangevallen na de training in de Cobo Arena in Detroit, Michigan, in wat een van de grootste sportschandalen in de geschiedenis zou worden.

De huurmoordenaar was Shane Stant, die een 21-inch opvouwbare knuppel gebruikte om Kerrigan’s rechterbeen te raken. Hij werd samen met zijn oom Derrick Smith ingehuurd door Jeff Gillooly, de ex-man van schaatsrivaal Tonya Harding, en Hardings lijfwacht Shawn Eckhardt.

Dus hoe was Harding erbij betrokken? Kerrigan was haar oude rivale – de enige persoon die haar in de weg stond om de Olympische ploeg te maken. Harding’s wanhoop om koste wat het kost te winnen, zette Gillooly ertoe aan de aanval op te zetten. (Hoewel ze het toen niet toegaf, bekende Harding later in 2018 dat ze “wist dat er iets aan de hand was.”)

Dus, hevige concurrentie en de zucht naar roem en fortuin waren de drijfveren achter het neerhalen van Kerrigan, het samenbrengen van een vreemder-dan-fictie bonte bende van amateur hooligans. De misdaad had alle machinaties die passen bij een tabloid soap, die het meest recent werd verbeeld in de 2017 donkere komedie I, Tonya.

Verken onze fotografische tijdlijn van het beruchte schandaal.

14 februari 1991: Harding verslaat Kerrigan

Een kijkje in hun jarenlange rivaliteit: Harding verslaat Kerrigan tijdens de Amerikaanse kampioenschappen kunstschaatsen van 1991. De volgende maand zegevierde ze opnieuw, met zilver tegen brons voor Kerrigan tijdens de ISU-wereldkampioenschappen in Duitsland. Harding werd ook de eerste Amerikaanse vrouw die een triple axel succesvol uitvoerde in een wedstrijd dat jaar.

Januari 6, 1994: Kerrigan wordt aangevallen

Drie jaar later wordt Kerrigan het slachtoffer van de overwinningsdrang van Harding en Gillooly. Huurmoordenaar Stant knuppelt Kerrigans rechterknie en camera’s konden de onmiddellijke nasleep vastleggen. De volgende dag op 7 januari prijkten de kranten met Kerrigans getraumatiseerde gezicht op de omslag, terwijl ze in tranen uitriep: “Waarom? Waarom? Waarom? Waarom ik?”

Gelukkig voor Kerrigan hield ze aan de verwonding alleen blauwe plekken over – geen gebroken botten. Helaas voor Kerrigan was haar verwonding zo ernstig dat ze zich de volgende avond moest terugtrekken uit de nationale kampioenschappen.

8 januari 1994: Harding wint goud

Harding wint goud op de Amerikaanse kampioenschappen kunstschaatsen van 1994 en is verzekerd van een plaats op de Olympische Winterspelen in Lillehammer, Noorwegen – precies zoals ze had gehoopt. Toch, ter ondersteuning van Kerrigan die de wedstrijd moest afzeggen als gevolg van de aanval, boden haar collega-schaatsers haar een plaats aan om ook deel te nemen aan de Olympische Spelen.

12 januari 1994: Eckardt bekent

Nadat de FBI op 12 januari een onderzoek instelt naar Hardings lijfwacht, Eckhardt, bekent Eckardt dat hij betrokken was bij de aanslag en beschuldigt hij Stant, Gillooly en Smith, die de bestuurder van de vluchtauto was.

14 januari 1994: Kerrigan houdt persconferentie

Kerrigan doet haar best om positief te blijven tijdens een persconferentie nadat een aantal criminelen formeel in staat van beschuldiging was gesteld. Tegelijkertijd beraadt de United States Figure Skating Association (USFSA) zich over de vraag of Harding mag deelnemen aan de Olympische Spelen en besluit uiteindelijk dat ze mag meedoen omdat – afgezien van haar herhaalde ontkenningen dat ze betrokken was bij de aanval op Kerrigan – er geen bewijs is opgedoken dat haar beweringen tegenspreekt.

27 januari 1994: Gillooly bekent

Als het brein achter de aanslag op Kerrigan zou Gillooly zich vier dagen later overgeven aan de FBI nadat een arrestatiebevel was uitgevaardigd. Hoewel Harding iedere betrokkenheid zou blijven ontkennen, zou Gillooly op 27 januari bekennen dat hij de aanslag had georkestreerd en ook Harding, Eckhardt, Stant en Smith zou beschuldigen.

Harding ontkent rond deze tijd nog steeds betrokkenheid en gaf de volgende verklaring aan de pers: “

Ondanks mijn fouten en oneffenheden heb ik niets gedaan dat in strijd is met de normen van uitmuntendheid in sportiviteit die van een Olympisch atleet worden verwacht.

Op 1 februari getuigt Gillooly, in ruil voor een lichtere straf, tegen zijn ex-vrouw en pleit schuldig aan het misdrijf van afpersing. Dagen later wordt de vuilnis van Gillooly en Harding teruggevonden, met aantekeningen van Kerrigan’s trainingsschema in Massachusetts. Een handschriftdeskundige bevestigt dat de aantekeningen door Harding zijn geschreven.

Na enig geharrewar tussen het Amerikaans Olympisch Comité en Harding over de vraag of ze aan de Olympische Spelen mag meedoen, besluit het comité dat ze mag meedoen.

17 februari 1994: Harding en Kerrigan betreden het ijs

Met alle beschuldigingen rond Harding is de pers in rep en roer als zij en Kerrigan voor het eerst sinds de aanval van 6 januari het ijs delen tijdens een olympische trainingssessie. Kerrigan draagt opzettelijk dezelfde outfit die ze aanhad toen ze werd aangevallen, terwijl ze rond Harding schaatst. Kerrigan vertelt de pers later: “Humor is goed, het geeft kracht.”

25 februari 1994: Hardings veter breekt

Op de avond van de Olympische Spelen stopt Harding tijdens haar eerste schaats abrupt met haar optreden vanwege een gebroken veter. Hoewel ze nog een keer mag schaatsen, is dat zinloos. Harding wordt uiteindelijk achtste op de Olympische Spelen en velen noemen het resultaat “karma”.

Februari 25, 1994: Kerrigan wint zilveren medaille

Terwijl de verwachtingen hooggespannen waren dat ze goud zou winnen vanwege de beruchte gebeurtenissen die haar in de schijnwerpers van de media brachten, schaatste Kerrigan haar beste prestatie tot nu toe, maar ze haalde net niet het goud dankzij een verrassende tegenstoot van de 16-jarige Oekraïense Oksana Baiul. Kerrigan, die zilver pakt, lijkt ontstemd en wordt later op camera betrapt terwijl ze klaagt over Baiul die een vertraging veroorzaakte in de medailleceremonie. “Oh, kom op. Dus ze gaat hier weer staan huilen. Wat is het verschil?” zei Kerrigan, niet wetend dat de camera’s draaiden.

16 maart 1994: Harding pleit schuldig

Nadat het bewijsmateriaal tegen haar is verzameld, pleit Harding officieel schuldig aan de aanklacht van “samenzwering om vervolging te belemmeren”. Ze krijgt drie jaar voorwaardelijk en een boete van 160.000 dollar. Een paar maanden later wordt haar nationale kampioenstitel van 1994 ingetrokken en wordt ze voorgoed verbannen uit de USFSA.

Met uitzondering van Harding zit iedereen die bij de aanval op Kerrigan was betrokken in de gevangenis.