Właściwie, kolejna rzecz, która jest dla mnie absolutnie zdumiewająca. Jaki jest sens tych zasad, jeśli naruszają się wzajemnie. Czy to kolejna rzecz, gdzie zasady proste naprawdę nie mają znaczenia, tylko zapamiętywanie robi.
Reguła 1 mówi, że słowa, które kończą się na A, E, I, O, U, N i S są podkreślone w drugiej do ostatniej sylaby. (Większość reguł stosuje się do tej reguły),
Ale potem odwraca się i zaprzecza temu pojęciu pisząc „Słowa, które nie stosują się do tej reguły wymagają pisemnego znaku akcentu na akcentowanej sylabie.”
Reguła 2 jest taka sama. Jeśli wszystkie „spółgłoski inne niż tan n lub s są akcentowane na ostatniej sylabie,” to dlaczego „Lá piz” nie stosuje się do tej reguły.
Dlaczego mam wrażenie, że te reguły są bezużyteczne. Jeśli wiem, jak przeliterować słowo, i wiem, jak je rozłożyć. Czy będę wiedział, jak zidentyfikować, która samogłoska jest coraz akcentowane. Zgaduję, że gdybym wiedział dokładnie, które słowo będzie zawsze akcentowane, wtedy te zasady miałyby sens, ale ponieważ nie jestem pewien jak to stwierdzić, te zasady mi nie pomagają.
Znaki akcentu pisanego
1. Słowa, które kończą się samogłoską lub spółgłoskami n lub s są akcentowane na drugiej do ostatniej sylabie. Większość słów przestrzega tej zasady i nie wymaga pisemnego znaku akcentu.
A, E, I, O, U i N lub S.
Joven hijo libro no-ve-es Słowa, które nie stosują się do tej zasady wymagają pisemnego znaku akcentu na akcentowanej sylabie:
A le - mán es - tá ja - pon - és 2. Słowa, które kończą się spółgłoską inną niż n lub s są akcentowane na ostatniej sylabie. Słowa, które stosują się do tej zasady nie potrzebują pisemnego znaku akcentu:
Be be ge ne ral fe liz nor mal Słowa, które nie stosują się do tej zasady wymagają pisemnego znaku akcentu na akcentowanej sylabie:
Lá piz dé bil Váz quez fá cil 3. Za każdym razem, gdy akcent w słowie pada na przedostatnią sylabę lub na jakąkolwiek inną licząc wstecz od końca słowa, pisemny akcent jest zawsze wymagany na sylabie akcentowanej.
Wpisywanie znaków akcentu z samogłoskami i używanie znaków akcentu do rozróżniania podobnych słów. Aby poprawnie zastosować poprzednie zasady, należy pamiętać o tych specjalnych kombinacjach samogłosek;
Ogólnie, jedna sylaba jest utworzona, kiedy słabe samogłoski I i u są obok silnych samogłosek a/ e/ lub o. W tym przypadku, akcent pada na przedostatnią sylabę i nie jest wymagany akcent pisemny. vier-nes bue no cien cias
A, E i O są silnymi samogłoskami. I i U są samogłoskami słabymi.
Jednakże, pisemny znak akcentu jest używany, kiedy akcent pada na samogłoskę słabą. Słaba samogłoska staje się mocna i staje się oddzielną sylabą.
(So cio lo gí a) (Con ti nú a) (Li bre rí a) (Re dio gra fí a)
Znaki akcentu pisanego są używane do rozróżnienia pomiędzy dwoma słowami, które są pisane dokładnie tak samo, ale mają różne znaczenia.