 |
Wyjaśniają, co się dzieje z hipopotamami.
 Dostają zadrapania, ugryzienia i skaleczenia, a mimo to nie wydają się zapadać na infekcje Wayne Boardman, Zoological Society of London
|
Hipopotamy konsumują tyle roślinności, ile mogą w nocy, kiedy są osłonięte przed palącym upałem i słońcem. O świcie wycofują się do wody i spędzają dni na odpoczynku, kłótniach i, co najważniejsze, trawieniu.
„Hipopotamy to w zasadzie kadzie fermentacyjne” – powiedział BBC News Online Wayne Boardman, szef służb weterynaryjnych w Zoological Society of London w Wielkiej Brytanii. „Są przystosowane do spożywania pokarmów złej jakości, ale aby móc się nimi odżywiać, muszą być w stanie jeść przez długie okresy czasu.”
Ponieważ tak ważne jest, aby hipopotamy jadły ogromne ilości, muszą od czasu do czasu wychodzić na słońce, aby uzupełnić ich nocną porcję.
Ale tradycyjny filtr przeciwsłoneczny – jak futro – nie jest praktyczny, jeśli spędza się połowę czasu zanurzonym w wodzie.
Odpowiedź ewolucji
Odpowiedź, na którą wpadła ewolucja, to wydzielina anty-UV, która na początku jest bezbarwna, potem czerwona, a w końcu brązowa, gdy pigment się polimeryzuje.
„Po raz pierwszy podejrzewano, że pot ma właściwości przeciwsłoneczne, ponieważ często obserwuje się hipopotamy albinosy, które wydają się zdrowe” – powiedziała BBC News Online Kimiko Hashimoto z Kioto.
Ten naturalny środek do pielęgnacji skóry nie tylko chroni hipopotamy przed słońcem, ale także reguluje temperaturę i zniechęca do rozwoju bakterii.
|
ZNAJDŹ HIPOPOTAMUSA
Wielkość: 1.3m wysokości w ramionach
Masa: 1600-3200kg
Lifespan: 45 lat
Dieta: roślinożerna
Predyktory: Krokodyle i lwy
|
Profesor Hashimoto i jego koledzy zebrali próbki potu hipopotama i zbadali go, aby zobaczyć, co czyni go tak wyjątkowym.
Znaleźli, że składa się on z dwóch pigmentów – jednego czerwonego, zwanego „kwasem hipposudorowym”; i drugiego pomarańczowego, zwanego „kwasem norhipposudorowym”.
Naukowcy uważają, że te dwie substancje są wytwarzane z metabolitów aminokwasów (budulca białek).
Oba pigmenty działają jak blokery słoneczne, a czerwony, jak odkryli, jest szczególnie dobrym antybiotykiem.
W stężeniu niższym niż to, które stwierdzono na skórze hipopotama, może on hamować wzrost dwóch rodzajów bakterii chorobotwórczych. Jest to przydatne dla hipopotamów, ponieważ są one strasznymi wojownikami.
„Hipopotamy zawsze walczą”, powiedział pan Boardman. „Widzisz je na wolności, a one mają rany na całym ciele”.
Może to nic dziwnego, że ewolucja obdarzyła je poręcznym środkiem antyseptycznym.
Pan Boardman dodał: „Dostają zadrapania, ugryzienia i skaleczenia, a mimo to nie wydają się chorować na infekcje.”