PYTANIE: Jaka jest historia Jana, ucznia Jezusa?
ANSWER:
Aby poznać historię Jana, ucznia Jezusa, zaczynamy od jego życia, zanim spotkał Jezusa. Jan, jego brat Jakub, Piotr i Andrzej byli wspólnikami w biznesie rybackim, zanim stali się uczniami Jezusa. Jan był synem Zebedeusza, który również był rybakiem w Galilei. Matka Jana miała na imię Salome i niektórzy twierdzą, że Salome była siostrą matki Jezusa, Marii. Jan posiadał dom w Jerozolimie. Na krótko przed zniszczeniem Jerozolimy przez Rzymian w 70 r. n.e. Jan przeniósł się do Efezu.
Jan był pastorem kościoła w Efezie. Komunikował się z innymi kościołami w tym rejonie, o czym mówi Księga Objawienia. Udzielał porad i wskazówek wielu ludziom, którzy później stali się wierzącymi w Jezusa Chrystusa jako Syna Bożego.
Z rozkazu cesarza rzymskiego Domicjana Jan został zesłany na wyspę Patmos. Domicjan nakazał jego wygnanie, ponieważ uznał Jana za zagrożenie dla swojej władzy. Jednak jego popularność i wpływy w społeczności chrześcijańskiej trwały dzięki korespondencji z wszystkimi kościołami. Jan napisał księgę Apokalipsy podczas swojego wygnania. Kiedy został zwolniony z wygnania, powrócił do Efezu. Jan założył i zbudował kościoły w całej Azji, aż był stary, i zmarł w sześćdziesiątym ósmym roku po męce naszego Pana, spokojnie w Efezie.
Podczas swojego życia Jan napisał Księgę Jana oraz 1, 2 i 3 Księgę Jana i Księgę Apokalipsy. Pod koniec jego życia mówi się, że nieustannie powtarzał zdanie: „Dziatki, miłujcie się wzajemnie!”. Czynił tak, ponieważ wierzył, że jest to najważniejsze przykazanie Pana.