Neem het een funk. Of een microdepressie. Of burn out. Of scheefgroei. Er zijn zoveel wegen die ertoe kunnen leiden dat we onze schouders laten zakken, ons hoofd schudden, en uiteindelijk toegeven: ik voel me de laatste tijd gewoon niet mezelf. Het is alsof, wat je ook doet om je beter te voelen, of hoe hard je ook probeert, de versie van jezelf die je gewend bent, net buiten handbereik is.
Ik heb één of twee dagen per maand dat ik me niet mezelf voel. Ik heb een bui zonder reden. Maar als die gevoelens een week of langer duren (en dat is gebeurd), is het alsof ik door modder waad waar ik niet uit kan kruipen. Soms heeft het gevoel zo veel lagen: het project dat langer duurt dan ik wil, de gewoonte die ik maar niet kan doorbreken, de hoeveelheid suiker die ik momenteel binnenkrijg, de interpersoonlijke problemen die ik heb met een geliefde of een vriend, of gewoon de existentiële angst die ik voel omdat ik te lang op Twitter zit.
Normaal gesproken ken ik de dingen die helpen: buiten zijn, optrekken met de besties, een goede maaltijd, een dagboek schrijven en een goede nachtrust. Maar als die dingen me niet van mijn stuk brengen, beland ik meestal in een dipje, met het gevoel dat ik op dit moment mezelf niet ben.
Klinkt dat bekend?
Als ik iets geleerd heb van het in en uit elkaar fietsen van periodes waarin ik me zo voel, dan is het wel dat het meeste een praatspoor is dat in mijn hoofd ronddraait. Het is niet echt waar. Maar het voelt waar. Heel, verdomd, waar. Dus, de beslissing wordt een keuze tussen het geloven en dieper in de shit vallen. Of het niet geloven, maar het ook niet negeren. Ik gebruik graag een oude truc: Hoor het… maar luister niet. Luisteren betekent dat je het opneemt en dat je er iets aan doet. Als je geest je vertelt dat je niet jezelf bent. Hoor het. Maar volg dat pad niet. Want je hebt jezelf.
De realiteit is dat je soms iemand wordt die je niet was. En dat kan iets goeds zijn. Een transformatie die misschien plaatsvindt…een transformatie die nieuw voelt. Die anders voelt. Dat hard aanvoelt. Dat voelt alsof je ergens heen gaat en iemand wordt die je nog niet kende. Blokkeer die transformatie niet. Laat deze rare, vreemde gevoelens, de pop zijn. Er zal een ander hoofdstuk van je leven zijn, een andere versie van jou, waar je in groeit. Er is misschien een oud deel van jou om achter te laten, terwijl je vasthoudt aan de delen van jou die er altijd zullen zijn terwijl je evolueert. Overweeg eens of het tijd is om een oude versie te laten gaan? En oordeel niet en maak je geen zorgen over wat er komen gaat. Niemand van ons heeft die antwoorden. e niet jezelf voelen kan worden veroorzaakt door een stemming – een reactie op de situatie in kwestie. Of het kan worden veroorzaakt door een verschuiving – een evolutie van wie je wordt in dit steeds veranderende leven. Als het de eerste is, ga dan terug naar wat je weet dat voor jou werkt: de vrienden, de liefde, de wandelingen, de boeken, de trainingen die in overeenstemming zijn met hoe jij je graag voordoet. Als het de laatste is, ga er dan in zitten. Misschien leun je er zelfs in. Je kunt een transformatie niet forceren, maar je kunt hem wel omarmen.
Hoe dan ook, je hebt jezelf. Ze gaat nergens heen.