„Handel ludźmi”, „handel ludźmi” i „współczesne niewolnictwo” są używane jako terminy zbiorcze w odniesieniu zarówno do handlu seksualnego, jak i pracy przymusowej. Ustawa o ochronie ofiar handlu ludźmi z 2000 r. (Pub. L. 106-386), z późniejszymi zmianami (TVPA), oraz Protokół o zapobieganiu, zwalczaniu oraz karaniu za handel ludźmi, w szczególności kobietami i dziećmi, uzupełniający Konwencję Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej (Protokół z Palermo) opisują te przymusowe usługi przy użyciu wielu różnych terminów, w tym niedobrowolnej służebności, niewolnictwa lub praktyk podobnych do niewolnictwa, niewoli dłużnej i pracy przymusowej.
Handel ludźmi może obejmować, ale nie wymaga, przemieszczania się. Ludzie mogą być uznawani za ofiary handlu ludźmi niezależnie od tego, czy urodzili się w stanie poddaństwa, byli wykorzystywani w swoim rodzinnym mieście, zostali przetransportowani do sytuacji, w której byli wykorzystywani, wcześniej zgodzili się na pracę dla handlarza, czy też uczestniczyli w przestępstwie bezpośrednio w wyniku bycia ofiarą handlu. U podstaw tego zjawiska leży cel handlarzy, którym jest wyzysk i zniewolenie ofiar oraz niezliczone praktyki przymusu i oszustwa, których używają, aby to osiągnąć.
Handel seksualny
Gdy osoba dorosła angażuje się w komercyjny akt seksualny, taki jak prostytucja, w wyniku użycia siły, groźby użycia siły, oszustwa, przymusu lub jakiejkolwiek kombinacji takich środków, osoba ta jest ofiarą handlu ludźmi. W takich okolicznościach, sprawcy zaangażowani w rekrutację, przetrzymywanie, wabienie, transport, dostarczanie, pozyskiwanie, patronowanie, nagabywanie lub utrzymywanie osoby w tym celu są winni handlu seksualnego osób dorosłych. Handel seksualny może również odbywać się poprzez specyficzną formę przymusu, w której osoby są zmuszane do kontynuowania prostytucji poprzez bezprawny „dług”, rzekomo zaciągnięty w wyniku ich transportu, rekrutacji, a nawet „sprzedaży”, który wyzyskiwacze nalegają, że muszą spłacić, zanim będą mogli być wolni. Nawet jeśli osoba dorosła początkowo zgadza się na udział w prostytucji, nie ma to znaczenia: jeśli osoba dorosła, po wyrażeniu zgody, jest następnie przetrzymywana w służbie poprzez manipulację psychologiczną lub siłę fizyczną, jest ofiarą handlu ludźmi i powinna otrzymać świadczenia określone w Protokole z Palermo i odpowiednich przepisach krajowych.
Handel seksualny dziećmi
Kiedy dziecko (poniżej 18 roku życia) jest rekrutowane, wabione, ukrywane, transportowane, dostarczane, pozyskiwane, patronowane, nagabywane lub utrzymywane w celu wykonania komercyjnej czynności seksualnej, udowodnienie siły, oszustwa lub przymusu nie jest konieczne, aby przestępstwo było ścigane jako handel ludźmi. Nie ma wyjątków od tej reguły: żadne kulturowe lub socjoekonomiczne uzasadnienia nie zmieniają faktu, że dzieci, które są wykorzystywane w prostytucji są ofiarami handlu ludźmi. Wykorzystywanie dzieci w komercyjnym seksie jest zabronione przez prawo amerykańskie i przez ustawy w większości krajów na całym świecie. Handel seksualny ma niszczycielskie konsekwencje dla dzieci, w tym długotrwałe urazy fizyczne i psychiczne, choroby (w tym HIV/AIDS), uzależnienie od narkotyków, niechciane ciąże, niedożywienie, ostracyzm społeczny, a nawet śmierć.
Praca przymusowa
Praca przymusowa, czasami określana również jako handel ludźmi, obejmuje zakres działań – rekrutację, przetrzymywanie, transport, dostarczanie lub otrzymywanie – mających miejsce, gdy osoba używa siły lub gróźb fizycznych, przymusu psychologicznego, nadużywa procesu prawnego, oszustwa lub innych środków przymusu, aby zmusić kogoś do pracy. Gdy praca danej osoby jest wykorzystywana za pomocą takich środków, uprzednia zgoda tej osoby na pracę dla pracodawcy jest prawnie nieistotna: pracodawca jest handlarzem, a pracownik ofiarą handlu. Migranci są szczególnie narażeni na tę formę handlu ludźmi, ale poszczególne osoby mogą być również zmuszane do pracy we własnych krajach. Kobiety będące ofiarami pracy przymusowej lub niewolniczej, zwłaszcza kobiety i dziewczęta w służbie domowej, są często wykorzystywane seksualnie lub wyzyskiwane.
Praca niewolnicza lub niewola za długi
Jedną z form przymusu stosowaną przez handlarzy zarówno w handlu seksualnym, jak i w pracy przymusowej, jest nałożenie obligacji lub długu. Niektórzy pracownicy dziedziczą dług; na przykład w Azji Południowej szacuje się, że miliony ofiar handlu ludźmi pracują, aby spłacić długi swoich przodków. Inni padają ofiarą handlarzy lub rekruterów, którzy bezprawnie wykorzystują początkowy dług przyjęty, świadomie lub nieświadomie, jako warunek zatrudnienia. Handlarze, agencje pracy, rekruterzy i pracodawcy zarówno w kraju pochodzenia, jak i w kraju docelowym mogą przyczyniać się do powstawania niewoli zadłużenia, pobierając od pracowników opłaty rekrutacyjne i naliczając wygórowane odsetki, co utrudnia, a nawet uniemożliwia spłatę długu. Takie okoliczności mogą mieć miejsce w kontekście programów pracy tymczasowej opartych na zatrudnieniu, w których status prawny pracownika w kraju docelowym jest powiązany z pracodawcą, więc pracownicy obawiają się szukać zadośćuczynienia.
Służba domowa
Dobrowolna służba domowa jest formą handlu ludźmi występującą w odrębnych okolicznościach – praca w prywatnym domu – które stwarzają wyjątkowe zagrożenia dla ofiar. Jest to przestępstwo, w którym pracownik domowy nie ma swobody opuszczenia swojego miejsca pracy, jest wykorzystywany i niedostatecznie opłacany, jeśli w ogóle otrzymuje wynagrodzenie. Wielu pracowników domowych nie otrzymuje podstawowych świadczeń i ochrony, które są powszechnie dostępne dla innych grup pracowników – tak prostych rzeczy jak dzień wolny od pracy. Co więcej, ich zdolność do swobodnego poruszania się jest często ograniczona, a zatrudnienie w prywatnych domach zwiększa ich izolację i bezbronność. Urzędnicy pracy zazwyczaj nie mają uprawnień do kontrolowania warunków zatrudnienia w domach prywatnych. Pracownicy domowi, zwłaszcza kobiety, spotykają się z różnymi formami nadużyć, molestowania i wyzysku, w tym z przemocą seksualną i przemocą związaną z płcią. Problemy te, rozpatrywane łącznie, mogą być symptomami sytuacji, w której mamy do czynienia ze służbą domową. Kiedy pracodawca pracownika domowego ma status dyplomatyczny i cieszy się immunitetem przed jurysdykcją cywilną i/lub karną, podatność na służbę domową jest zwiększona.
Przymusowa praca dzieci
Mimo, że dzieci mogą legalnie angażować się w pewne formy pracy, można je również znaleźć w niewolnictwie lub sytuacjach podobnych do niewolnictwa. Niektóre wskaźniki przymusowej pracy dziecka obejmują sytuacje, w których dziecko wydaje się być pod opieką osoby spoza rodziny, która wymaga od dziecka wykonywania pracy przynoszącej korzyści finansowe komuś spoza rodziny dziecka i nie daje dziecku możliwości odejścia, np. przymusowe żebranie. Przeciwdziałanie handlowi ludźmi powinno uzupełniać, a nie zastępować tradycyjne działania przeciwko pracy dzieci, takie jak remediacja i edukacja. Kiedy dzieci są zniewolone, ich wyzyskiwacze nie powinni uniknąć kary kryminalnej – co ma miejsce, kiedy rządy stosują rozwiązania administracyjne w przypadkach przymusowej pracy dzieci.
Nielegalna rekrutacja i wykorzystywanie dzieci-żołnierzy
Dzieci-żołnierze są przejawem handlu ludźmi, kiedy obejmują nielegalną rekrutację lub wykorzystywanie dzieci – poprzez siłę, oszustwo lub przymus – przez siły zbrojne jako bojowników lub inne formy pracy. Sprawcami mogą być rządowe siły zbrojne, organizacje paramilitarne lub grupy rebelianckie. Wiele dzieci jest siłą uprowadzanych, aby wykorzystać je jako bojowników. Inne są zmuszane do pracy jako tragarze, kucharze, strażnicy, służący, posłańcy lub szpiedzy. Młode dziewczynki mogą być zmuszane do „małżeństwa” lub gwałcone przez dowódców i mężczyzn walczących. Zarówno mężczyźni, jak i kobiety-żołnierze są często wykorzystywani seksualnie przez grupy zbrojne, a takie dzieci są narażone na te same rodzaje niszczących fizycznych i psychologicznych konsekwencji związanych z handlem dziećmi w celach seksualnych.